ΈΝΑ ΦΙΡΙΚΙ ΚΑΠΟΤΕ ΣΕ ΕΝΑ ΜΑΝΑΒΙΚΟ μονίμως το πήγαινε “φιρί φιρί” να τσακωθεί με τους άλλους, οι οποίοι του έφταιγαν για τα πάντα.
Τα άλλα φρούτα και λαχανικά με τη σειρά τους το απέφευγαν, αφού δεν είχαν όρεξη να τσακώνονται. Τα ‘φερε η τύχη όμως μια μέρα και το φιρίκι σκόνταψε πάνω στο λεμόνι. “Είσαι απρόσεκτο και ξινό”, του είπε κι αυτό έβαλε τα κλάματα.
Αυτό πήγε πίσω στα άλλα φρούτα και λαχανικά και τους είπε τι είχε συμβεί. Αυτά τότε έκαναν “συνέλευση” και άρχισαν να του λένε διάφορα για να το καθησυχάσουν: “τι φταις εσύ που σκόνταψε πάνω σου; Και οι δυο ήσασταν εξίσου απρόσεκτοι”.
Έτσι λοιπόν προσκάλεσαν το φιρίκι για να του εξηγήσουν ότι δεν φταίει πάντα μόνο ένας. Αυτό όχι μόνο αποδέχθηκε την πρόσκληση, αλλά ετοιμάστηκε για μεγάλο τσακωμό.
Όσο το περίμεναν, η μπανάνα κουράστηκε και σκέφτηκε να ρίξει μια βουτιά στην πισίνα. Έτσι λοιπόν έβγαλε τη φλούδα της, την οποία για κακή της τύχη πήρε ο αέρας, και πήγε να βουτήξει. Τόσο θυμωμένο που ήταν το φιρίκι λοιπόν, και δίχως να βλέπει μπροστά του πάτησε… μπανανόφλουδα και σωριάστηκε στο χώμα.
“Δε φταίει λοιπόν μόνο το λεμόνι αλλά εσύ που δεν προσέχεις που πατάς”, του είπαν τα άλλα φρούτα και λαχανικά μόλις το είδαν.
Αυτό σηκώθηκε, σκούπισε τα χώματα από πάνω του, και αφού πήρε το μάθημά του, ζήτησε συγνώμη από το λεμόνι.
Αλλά και η καλή μας η μπανάνα πήρε το δικό της μάθημα, κάθε φορά που έβγαζε τη φλούδα της για να βουτήξει, να την κρεμάει σε κρεμάστρα ώστε να μην την πατάνε όσοι δε βλέπουν μπροστά τους.
