(διασκευή από "το χρυσό κλειδί" των αδελφών Grimm)

Μια φορά και έναν καιρό, ένα φτωχό αγόρι είχε βγει στο δάσος για να μαζέψει ξύλα. Αφού τα μάζεψε και τα φόρτωσε στο καρότσι του, δεν θέλησε να πάει απευθείας σπίτι του, παρά μόνο συνέχισε να περιπλανιέται στο δάσος.

Καθώς έπεφτε το σκοτάδι σκέφτηκε να κάνει φωτιά για να ζεσταθεί. Εκεί που σκάλιζε τα φύλλα βρήκε ένα τεράστιο "Χ" στο έδαφος, από το οποίο κατάλαβε ότι κάποιος θησαυρός θα έπρεπε να βρίσκεται κρυμμένος στο έδαφος. Τότε πήρε ένα τσαπί και άρχισε να σκάβει και να σκάβει, γεμάτος περιέργεια για το τι θα μπορούσε να είναι ο θησαυρός. Με το μυαλό του έβαλε θησαυρούς μεγάλους, αλλά και χρυσά φλουριά, διαμάντια και πετράδια. Όσο περισσότερο τα σκέφτονταν, με τόσο μεγαλύτερο ενθουσιασμό συνέχισε να σκάβει. 

Αφού έσκαψε αρκετά, βρήκε ένα σεντούκι, το οποίο είχε το κλειδί τοποθετημένο πάνω στην κλειδωνιά του. Μόλις το γύρισε, το σεντούκι άνοιξε και δεν του αποκάλυψε διαμάντια και πετράδια, παρά μόνο ενα σκονισμένο βιβλίο του οποίου οι σελίδες αριθμούσαν πάνω από χίλιες.

Στο εξώφυλλο του βιβλίου υπήρχε η επιγραφή "Το βιβλίο της γνώσης". Και ως προς το περιεχόμενό του; Ας το βρει ο καθένας μόνος του.