Βρισκόμαστε στο έτος 3876. Οι ποντικοί, αφού κατάφεραν να εξελίξουν το είδος τους τόσο πολύ ώστε να κυριαρχήσουν πάνω στις γάτες, κατασκεύασαν φανταχτερά διαστημόπλοια με τα οποία αποίκησαν τον Άρη και έστησαν εκεί μια μεγάλη Ποντικούπολη. Σε αυτή επιτρέπονται μόνο ποντικοί, καθώς και άσπρες γάτες οι οποίες πλέον θεωρούνται ο καλύτερος φίλος του ποντικού, και πέρα από την παρέα που τους προσφέρουν, εκτελούν και όλες τις χειρωνακτικές ή «βαριές» δουλειές που δεν θέλουν να κάνουν οι ποντικοί. Οποιοδήποτε άλλο είδος γάτας όμως θεωρείται βάρβαρο και ανήμερο, και απαγορεύεται αυστηρά στην Ποντικούπολη.
---
Μια φορά και έναν καιρό, σε μια Ποντικούπολη στον πλανήτη Άρη, ζούσε μια άσπρη γάτα, η Βεατρίκη, η οποία σύντομα θα έφερνε στον κόσμο πολλά μικρά νεογέννητα γατάκια. Περίμενε πως και πως αυτή την μέρα, και ο γάτος σύζυγός της, Φλάφυ, δούλευε πολλές ώρες υπερωρία για να τα βγάλει πέρα σε τοπική αλυσίδα fast-food. Τις λιγοστές ώρες που βρίσκονταν αναμεταξύ τους έκαναν όνειρα για το μέλλον. Μάλιστα ήδη είχαν διαλέξει το σχολείο που θα έστελναν τα παιδιά καθώς και τα ονόματα που θα τους έδιναν.
Όταν κάποια στιγμή η μεγάλη μέρα ήλθε, η μαμά γατούλα Βεατρίκη γέννησε τέσσερα πανέμορφα μικρά γατάκια, τον Φρόστυ, την Άϊσυ, την Μέριλυν, καθώς και τον... Σμόκυ, ο οποίος μυστηριωδώς γεννήθηκε με μαύρο τρίχωμα. Ο μπαμπάς Φλάφυ από την μια ξετρελάθηκε και από την άλλη ταράχτηκε. Ο Φλάφυ του έμοιαζε τόσο πολύ και ήταν τόσο όμορφος, όμως το μαύρο του τρίχωμα ήταν ικανό να τους φέρει σε μπελάδες. Σίγουρα το αφεντικό του στο fast food όπου εργαζόταν, ο Ιερεμίας ο ποντικός, δεν θα χαιρόταν καθόλου με αυτή την εξέλιξη.
Μόλις γύρισαν από το μαιευτήριο ο παππούς γάτος Τοβίας, τους εξήγησε πως ήταν δυνατό να γεννηθεί από άσπρες γάτες ένα γατάκι με σκούρο τρίχωμα αν υπήρχε πρόγονος με τέτοιο τρίχωμα στο γενεαλογικό δέντρο. Μάλιστα, μπόρεσε να κατονομάσει δυο-τρεις δικούς τους προπαππούδες οι οποίοι είχαν μαύρο τρίχωμα και ξέμειναν στη Γη. Επιπλέον εξήγησε στην Βεατρίκη και τον Φλάφυ πως οι σκουρόχρωμες γάτες δεν θα πρέπει να θεωρούνται βίαιες ή ανήμερες σε σχέσεις με αυτές με το άσπρο τρίχωμα, εφόσον ανήκουν στην ίδια ράτσα. Τα λόγια του ήταν αρκετά για να καθησυχάσουν τους γονείς του μικρού Σμόκυ, όμως τα νέα σύντομα μαθεύτηκαν και ο Φλάφυ βρέθηκε μπροστά από δυσάρεστες εξελίξεις. Το αφεντικό του, ο πονηρός ποντικός Ιερεμίας, θέλοντας να προφυλάξει την υπόληψη του, έστειλε τον Φλάφυ στο Δικαστήριο και ενημέρωσε τις αστυνομικές αρχές πως... μαύρη γάτα γεννήθηκε μέσα στην Ποντικούπολη.
Εκεί εμφανίστηκε πλήθος ποντικών και άσπρων γατών, άλλοι από απορία και άλλοι για να σιγουρέψουν πως δεν θα κινδυνεύσουν από την μαύρη γάτα που γεννήθηκε ανάμεσά τους. Πρώτος ο ποντικός δήμαρχος απηύθυνε το λόγο στον Δικαστή και του υπενθύμισε τα δεινά που είχαν υποφέρει οι ποντικοί στη Γη από τα εγκλήματα των μαύρων γατών εναντίον τους.
Η απόφαση του Δικαστηρίου ήταν καταδικαστική: οι ποντικοί μπορούσαν να ανεχθούν να ζουν άσπρες γάτες στην Ποντικούπολη, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσαν να ανεχθούν μια μαύρη γάτας η οποία σίγουρα όταν μεγάλωνε θα δυσκολευόταν πολύ να ελέγξει τη βάρβαρη φύση της. Έτσι οδήγησαν τον μικρό Σμόκυ σε ένα ειδικό ειδικό απομονωμένο μέρος, μακριά από τους γονείς του και τα αδέρφια του, και του επέβαλαν αυστηρό περιορισμό να τρέφεται μόνο με γατοτροφή που θα του έφερναν οι φύλακες-ποντικοί. Σε καμία περίπτωση δεν θα έπρεπε να φάει ζωντανό οργανισμό ή οτιδήποτε θα μπορούσε να τον προκαλέσει ώστε να εκδηλώσει την βίαιη φύση του.
Λίγους μήνες αργότερα εμφανίστηκε ένα σμήνος από διαστημόπλοια ανθρώπων τα οποία επιτέθηκαν στην Ποντικούπολη με σκοπό να την καταλάβουν με τα όπλα. Οι ποντικοί τρομαγμένοι κρύφτηκαν σε διάφορες τρύπες σε τοίχους, ενώ και οι άσπρες γάτες πέταξαν τα όπλα και παραδόθηκαν χωρίς ούτε μια πιστολιά. Οι ποντικοφρουροί πάνω στον πανικό τους ξέχασαν να φέρουν γατοτροφή για τον Σμόκυ, ο οποίος όμως δεν είχε καταλάβει ότι η πόλη δεχόταν επίθεση γιατί βρισκόταν στην απομόνωση.
Οι άνθρωποι κατευθύνθηκαν με δυνατό βηματισμό προς το Δημαρχείο, με στόχο να ρίξουν την σημαία της Ποντικούπολης και να ανεβάσουν την δική τους. Ο Δήμαρχος φοβισμένος κλείστηκε στο κτήριο, περιμένοντας ένα θαύμα να τον σώσει. Και τότε, εμφανίστηκε ο Σμόκυ ο οποίος χωρίς να καταλάβει τι έρχεται προς το μέρος του, κατευθύνθηκε πεινασμένος προς τα σκουπίδια και άρχισε να ψαχουλεύει ψαροκόκκαλα να φάει.
Μόλις τον είδαν οι άνθρωποι φοβήθηκαν τόσο πολύ για την γρουσουζιά που πίστευαν ότι θα τους έφερνε που έριξαν τα όπλα και το 'βαλαν στα πόδια όπως όπως. Όσοι μάλιστα ήταν μπροστά φώναξαν στους άλλους πίσω: «Ευθεία μπροστά μας βρίσκονται οι επίλεκτες δυνάμεις του εχθρού. Υποχωρήστε, μακριά απο ‘δω!»
Μόλις οι ποντικοί και οι άσπρες γάτες κατάλαβαν τι είχε συμβεί βγήκαν απ' τις κρυψώνες του και ξέσπασαν σε δυνατά γέλια με την κουταμάρα των ανθρώπων. Έπειτα σήκωσαν την μαύρη γατούλα στα χέρια τους, και της απένειμαν το βραβείο του ήρωα της Ποντικούπολης.
Και έτσι ο μικρός Σμόκυ με το χαριτωμένο μαύρο τρίχωμά του όχι μόνο έσωσε την Ποντικούπολη αλλά και έδωσε στους ποντικούς που τον είχαν αδικήσει χωρίς λόγο ένα γερό μάθημα που θα το θυμούνται σε όλη τους τη ζωή.
