ΈΝΑ ΔΙΑΒΑΤΗΡΙΟ κάποτε σε μια βαλίτσα αποσκευών είχε γυρίσει τόσες πολλές χώρες του κόσμου που οι σελίδες του ήταν γεμάτες σφραγίδες, μια για κάθε χώρα που είχε επισκεφτεί.
“Πες μας ποιό είναι το πιο εξωτικό μέρος που έχεις επισκεφτεί”, του είπαν μια μέρα τα είδη ταξιδιού.
“Τα νησιά Φίτζι στον Ειρηνικό Ωκεανό”, απάντησε αβίαστα το διαβατήριο και ύστερα άρχισε να τους εξηγεί για τα καταγάλανα νερά τους και τις παραλίες τους, σε πολλές απ’ τις οποίες ανθρώπινο πόδι δεν έχει ακόμη πατήσει. Όταν τους είπε δε μάλιστα πόσες ώρες χρειάστηκε για να πάει εκεί με το αεροπλάνο, αυτά έμειναν με το στόμα ανοιχτό.
“Τώρα που το σκέφτομαι και η Μαδαγασκάρη είναι πολύ εξωτική χώρα”, συνέχισε το διαβατήριο και ύστερα τους έδειξε από τα πανέμορφα τοπία της με τα ψηλά δέντρα μπαομπάπ και τα πολύχρωμα ζώα της. Κι αυτή τη φορά, μόλις τους είπε πόσες ώρες χρειάστηκε για να πάει με το αεροπλάνο, τα είδη ταξιδιού απόρησαν.
“Και οι Αζόρες στον Ατλαντικό Ωκεανό είναι πολύ εξωτικές”, συμπλήρωσε το διαβατήριο και τους έδειξε φωτογραφίες από τα γραφικά, πολύχρωμα χωριουδάκια των νησιών, τις γαλανές λίμνες και τις καταπράσινες βουνοπλαγιές. “Σίγουρα είναι πιο κοντά, αλλά και πάλι χρειάστηκε αρκετές ώρες στο αεροπλάνο”, είπε το διαβατήριο.
“Κρίμα που πρέπει κανείς να ταξιδέψει τόσες ώρες για να πάει κάπου εξωτικά…”, είπαν τα είδη ταξιδιού στενοχωρημένα.
Τότε έπεσε μια φωτογραφία από το διαβατήριο. Αυτό την περιμάζεψε, την κοίταξε καλά καλά και συγκινήθηκε.
Ήταν μια φωτό από την εξωτική Καππαδοκία στη γειτονική Τουρκία, με τις βραχόκτιστες καστροπολιτείες της και τα πολύχρωμα αερόστατα που πετούσαν στα ουράνια.
