ΈΝΑ ΜΠΑΛΑΚΙ ΤΑΞΙΔΙΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΣΤΡΕΣ κάποτε αγχωνόταν πολύ κάθε φορά που το αεροπλάνο απογειωνόταν.
Το κακό παράγινε όταν μια μέρα ο πιλότος έκανε απότομη κίνηση κατά την απογείωση. Το μπαλάκι έγινε κίτρινο από το άγχος του.
“Σφίξου”, του είπαν τα άλλα είδη ταξιδιού μόλις το είδαν. “Δεν κάνω κι άλλη δουλειά”, απάντησε αυτό και κράτησε την ανάσα του μέχρι να τελειώσει η απογείωση. Ύστερα τους είπε: “Αν είχατε καμιά καλύτερη συμβουλή…”
Πρώτα λοιπόν ρώτησε τη χειραποσκευή. “Α εγώ κλείνομαι στο ντουλαπάκι και ούτε καταλαβαίνω για πότε απογειώθηκε το αεροπλάνο, αφού δεν βλέπω”, του είπε. Όμως αυτό σκέφτηκε πως αν κλεινόταν στο ντουλαπάκι θα αγχωνόταν χειρότερα.
Ύστερα ρώτησε το μαξιλάρι ύπνου: “Α εμένα με παίρνει ο ύπνος και ούτε το καταλαβαίνω πότε απογειώθηκε το αεροπλάνο”, του είπε αυτό. Όμως το μπαλάκι δεν ένιωσε να βοηθιέται καθόλου, αφού τόσο που αγχωνόταν, δύσκολα θα το έπαιρνε ο ύπνος.
Τελευταίο, ρώτησε το χάρτη ταξιδιού. “Α εγώ ονειρεύομαι πολιτείες μακρινές, όλες τις χώρες και τις πόλεις στις οποίες ταξίδεψα και στις οποίες θα ταξιδέψω. Έτσι ξεχνιέμαι και ούτε που το καταλαβαίνω πότε απογειώνεται το αεροπλάνο”.
Έτσι του είπε και από εκείνη τη μέρα που το μπαλάκι antistress εφάρμοσε τη συμβουλή του, δεν ξαναγχώθηκε ποτέ στην απογείωση.
