Ένα φασολάκι κάποτε είχε την κακή συνήθεια να αγοράζει πλαστικές σακούλες κάθε φορά που πήγαινε στο σούπερ-μάρκετ για ψώνια. "Φασούλι το φασούλι, γεμίζει το σακούλι", έλεγε και ξανάλεγε, και γέμιζε τσάντες ολόκληρες με λογής λογής πράγματα, από φαγώσιμα και είδη υγιεινής μέχρι παιχνίδια, τετράδια και μπλοκ ζωγραφικής. Έπειτα πάλι, όταν γυρνούσε στο σπίτι, δεν φρόντιζε να κρατήσει τις σακούλες για την επόμενη φορά ώστε να μην χρειαστεί να ξαναγοράσει, ούτε και τις έδινε στην ανακύκλωση, παρά μόνο τις πετούσε στα σκουπίδια.
Ώσπου κάποια στιγμή ήρθε το καλοκαίρι, και όλα τα φρούτα και λαχανικά του κήπου αποφάσισαν να πάνε παρέα στην παραλία για μπάνιο. Έτσι και το καλό μας φασολάκι, μαζί με την ομπρέλα, τα μπρατσάκια και το μαγιό του, σκέφτηκε να πάρει και μερικά φαγώσιμα. Πήγε λοιπόν στο σουπερμάρκετ και λίγο πριν αναχωρήσει με τα άλλα φρούτα, φρόντισε να προμηθευτεί τρόφιμα, τα οποία έβαλε σε πλαστική σακούλα.
Φτάνοντας στην παραλία, όλα τα φρούτα και λαχανικά τοποθέτησαν τις ομπρέλες τους, και άρχισαν να απολαμβάνουν τον ήλιο και την θάλασσα. Έτσι και το φασολάκι, αφού έστησε την ομπρέλα και την ψάθα του, σκέφτηκε να βγάλει κάτι να φάει πριν αρχίσει την ηλιοθεραπεία. Όμως τη στιγμή που άδειασε την σακούλα φύσηξε δυνατός άνεμος, ο οποίος του την πήρε από τα χέρια και την έστειλε μέτρα ολόκληρα μακριά.
Το φασολάκι πεισμωμένο έτρεξε ξωπίσω της να την μαζέψει. Όμως όσο περισσότερο έτρεχε, τόσο ο άνεμος φούντωνε και έπαιρνε την σακούλα ακόμη πιο πέρα. Λίγη ώρα αργότερα, και το φασολάκι είχε διασχίσει την μισή παραλία κυνηγόντας να πιάσει την σακούλα.
Όταν τελικά τα κατάφερε, είχε ξεμακρύνει τόσο που βρισκόταν σε άλλη παραλία. Δεν πρόλαβε καλά καλά να απλώσει τα χέρια του να την μαζέψει από κάτω, και μια άσχημη μυρωδιά έφτασε στη μύτη του: η παραλία ήταν γεμάτη πλαστικές σακούλες και άλλα σκουπίδια, πολλά από τα οποία είχαν λιώσει από τον ήλιο ενώ άλλα σάπιζαν μέσα στην άμμο. Αρκετά δε από αυτά, καθώς φυσούσε δυνατά ο άνεμος τα έπαιρνε και τα έριχνε στην θάλασσα. Το καλό μας φασολάκι τρομοκρατήθηκε τόσο που έτρεξε πίσω να βρει τα άλλα φρούτα και λαχανικά, κρατώντας την πλαστική σακούλα στο χέρι.
Γυρνώντας πίσω όμως στην παραλία, απογοητεύτηκε ακόμη περισσότερο με αυτό που είδε: τα άλλα φρούτα και λαχανικά, το ένα μετά το άλλο, είχαν αρχίσει να μαζεύουν τα πράγματά τους, ενώ μέσα στην θάλασσα φαίνονταν λογής λογής σκουπίδια, πλαστικές σακούλες, μπουκάλια και συσκευασίες, τα οποία είχαν αρχίσει να βγαίνουν από τα δυνατά κύματα στην αμμουδιά.
"Η θάλασσα είναι γεμάτη πλαστικές σακούλες σαν αυτή που κρατάς", είπε το μήλο στενοχωρημένο. "Καλύτερα να πάμε κάπου πιο καθαρά". Και έτσι λοιπόν, μάζεψαν τα μπανιερά τους και έφυγαν για να βρουν άλλη παραλία, πιο καθαρή και με λιγότερα σκουπίδια.
Από εκείνη τη μέρα το καλό μας φασολάκι το πήρε απόφαση, και χρησιμοποιούσε μόνο υφασμάτινες σακούλες κάθε φορά που πήγαινε για ψώνια. Αλλά και όταν τύχαινε να χρησιμοποιήσει πλαστική σακούλα, φρόντιζε να την βάζει στην ανακύκλωση αντί να την πετάει στα σκουπίδια.