Μια κανάτα κάποτε σε ένα σπίτι ήταν πολύ απρόσεχτη και μονίμως έχυνε το γάλα στο τραπέζι ή και στο πάτωμα κάθε φορά που της ζητούσαν να σερβίρει. "Τι πειράζει λίγο χυμένο γάλα...", έλεγε στα άλλα σκεύη και ασημικά του σπιτιού, και έπειτα έπαιρνε χαρτιά και σφουγγαρίστρες για να τα συμμαζέψει. Όσο όμως κι αν κουραζόταν μετά, τόσο δεν έλεγε να αλλάξει τρόπους και να μάθει να προσέχει.
Έτσι μια μέρα, τα άλλα σκεύη και ασημικά συνεννοήθηκαν μεταξύ τους για να της δώσουν ένα γερό μάθημα. "Την επόμενη φορά που θα χύσει το γάλα μπροστά μας, ας κάνουμε ότι κλαίμε με μαύρο δάκρυ για τη ζημιά", πρότεινε το βάζο με τη μαρμελάδα. Έτσι ένας - ένας θα έβαζε τα κλάματα μπροστά της για το χυμένο γάλα, και δεν θα σταματούσε να κλαίει αν δεν σέρβιρε τον αμέσως επόμενο σωστά.
Πρώτη λοιπόν η κανάτα πήγε να σερβίρει την τσαγιέρα, όμως, όπως συνήθως, έχυσε το μισό γάλα έξω από το ποτήρι και πάνω στο τραπέζι. "Πόσα φλυτζάνια αχνιστό τσάι θα μπορούσαμε να είχαμε σερβίρει με το γάλα που χύθηκε!", αναφώνησε η τσαγιέρα, και άρχισε να κλαίει μπροστά στο χυμένο γάλα με μαύρο δάκρυ. "Συγγνώμη...!", του είπε η κανάτα και πήγε παρακάτω.
Δεύτερο λοιπόν πήγε να σερβίρει το βάζο με την μαρμελάδα, αλλά και πάλι, όπως ήταν αναμενόμενο, έριξε το μισό γάλα απ' έξω. "Πόσες φέτες ψωμί με μαρμελάδα θα μπορούσαμε να είχαμε συνοδέψει με το γάλα που χύθηκε!", είπε το βάζο και έπειτα έβαλε κι αυτό τα κλάματα μπροστά στο χυμένο γάλα. "Συγγνώμη...!", είπε και αυτή τη φορά η κανάτα και πήγε παρακάτω.
Τρίτη πήγε να σερβίρει την καφετιέρα, αλλά και πάλι τα έκανε θάλασσα. "Πόσα φλιτζάνια μυρωδάτο καφέ θα μπορούσαμε να είχαμε σερβίρει με αυτό το γάλα!", είπε και η καφετιέρα, και έπεσε κι αυτή πάνω απ' το χυμένο γάλα για να κλάψει. Για ακόμη μια φορά, η κανάτα ζήτησε συγγνώμη και πήγε παρακάτω.
Και έτσι, ένα - ένα τα σκεύη και ασημικά που σέρβιρε προσποιούνταν ότι έκλαιγαν πάνω από το χυμμένο γάλα, και το καθένα της έλεγε κι από έναν καλό λόγο. Ώσπου στο τέλος δεν είχε μείνει ούτε ένας που να μην έκλαιγε με μαύρο δάκρυ.
"Καλά βρε παιδιά, μην κάνετε έτσι!", τους είπε η κανάτα για να δικαιολογηθεί, και συμπλήρωσε για να τους κάνει να γελάσουν: "Ξέρετε πως λένε στην Αγγλία, ότι δεν έχει ουσία να κλαίει κανείς πάνω από χυμένο γάλα!".
"Ούτε και να κάνεις συνέχεια το ίδιο λάθος και να ζητάς συγγνώμη μετά έχει ουσία!", της είπαν όλα μαζί τα σκεύη και ασημικά, και αυτή έγινε κατακόκκινη από ντροπή. "Έχετε δίκαιο...!", τους είπε, και έπειτα κοίταξε τον χαμό που είχε προκαλέσει με την απροσεξία της.
Από εκείνη τη μέρα, και αφού συμμάζεψε όλο το χυμένο γάλα από το τραπέζι, πήρε το μάθημά της και αποφάσισε να είναι πιο προσεκτική.