ΕΝΑ ΑΧΛΑΔΙ ΚΑΠΟΤΕ ΣΕ ΕΝΑ ΜΑΝΑΒΙΚΟ φοβόταν πολύ να πάει στο ραπανάκι γιατρό να κάνει τα εμβόλια και έτσι διαρκώς έβρισκε τρόπους για να το αποφύγει.
Έτσι μια μέρα, τα άλλα φρούτα και λαχανικά έκαναν συμβούλιο για να δουν πως θα το βοηθήσουν.
Πρώτα λοιπόν σκέφτηκαν να το πείσουν: “Το ραπανάκι είναι πολύ καλός γιατρός, ούτε που θα καταλάβεις το τσίμπημα”, του είπαν, όμως αυτό δεν κουνήθηκε καθόλου από τη θέση του.
Ύστερα δοκίμασαν να του το παρουσιάσουν σαν παιχνίδι. Φόρεσαν ρόμπες και στηθοσκόπια και έκαναν τάχα πως έπαιζαν το γιατρό. Το αχλάδι στην αρχή γέλασε, ωστόσο μόλις του είπαν πως θα του γνώριζαν το φίλο τους το ραπανάκι, αυτό… κλειδώθηκε στο δωμάτιο.
Έπειτα προσπάθησαν κι άλλες ιδέες: τάχα μου πως το πήρε ο ίδιος ο γιατρός τηλέφωνο, πως έχει γράμμα, και ούτως καθεξής. Όχι μόνο δεν το κατάφεραν, αλλά αυτό άνοιξε μόνο τη χαραμάδα της πόρτας για να τους πει: “Δε θέλω να ακούω για γιατρούς και εμβόλια!”
Τότε εμφανίστηκε το μήλο, το οποίο ΄μόλις άκουσε για γιατρούς, θυμήθηκε την παροιμία “ένα μήλο την ημέρα, το γιατρό τον κάνει πέρα!”. Αρχισε να τη λέει συνέχεια και να υπερηφανεύεται, και τα άλλα φρούτα και λαχανικά απόρησαν που την επαναλάμβανε. Το αχλάδι έστησε αυτί πίσω από την πόρτα για να ακούσει τι συνέβαινε και ζήλεψε που το μήλο είχε παροιμία ενώ αυτό όχι.
“Ίσως αν είχε και το αχλάδι παροιμία να μη φοβόταν τους γιατρούς”, σκέφτηκε το λεμόνι και πρότεινε: “Ένα αχλάδι την ημερα, το γιατρό τον κάνει παρέα!”
Τόσο πολύ αγάπησε το αχλάδι τη νέα του παροιμία που φόρεσε κατευθείαν τα καλά του για να τους δείξει πόσο δε φοβόταν το γιατρό.
