ΕΝΑ ΠΟΤΙΣΤΗΡΙ ΚΑΠΟΤΕ σε έναν κήπο έβρισκε το πότισμα των λουλουδιών πολύ βαρετό. Έτσι κάθε φορά που τα άλλα εργαλεία φρόντιζαν τον κήπο και του ζητούσαν να ποτίσει τα λουλούδια, αυτό έκανε μισές δουλειές και ανέσωστες.
Ώσπου μια ωραία μέρα της Άνοιξης που ο ήλιος έλαμπε ψηλά στον ουρανό, τα εργαλεία ξύπνησαν και αντίκρισαν ένα απρόσμενο θέαμα: άλλα από τα λουλούδια του κήπου είχαν ξεραθεί και άλλα είχαν χάσει το χρώμα τους. Αμέσως φώναξαν το ποτιστήρι το οποίο παραδέχθηκε πως όλη την προηγούμενη εβδομάδα δεν τα είχε ποτίσει ούτε μια ημέρα.
«Έτσι όπως τα έκανες πρέπει τώρα να επανορθώσεις», του είπαν και του εξήγησαν πως αν δεν ξαναέδινε χρώμα στον κήπο, δεν θα ξαναείχε παιχνίδι. Έπειτα του έδωσαν ένα ολόκληρο βαρέλι με νερό και δεν έφυγαν από μπροστά του πριν σιγουρευτούν πως είχε όντως πιάσει δουλειά και πως πότιζε τα λουλούδια.
Αυτό πάλι, αφού σιγουρεύτηκε πως τα εργαλεία κηπουρικής είχαν απομακρυνθεί, κάθισε να κάνει διάλειμμα. «Τι βαρετή δουλειά κι αυτή», είπε, «να ποτίζεις τα λουλούδια του κήπου για να μη μαραθούν».
«Καμία δουλειά δεν είναι βαρετή αν την κάνεις τέχνη», του είπε μια κουκουβάγια η οποία βρισκόταν καθισμένη σε ένα κλαδί εκεί κοντά και του πέταξε μερικούς σπόρους φακή. Το ποτιστήρι παραξενεύτηκε πολύ καθώς του μάζεψε από το έδαφος.
«Μου έδωσε σπόρους μα δεν μου έδωσε γλάστρα να τους βάλω...», είπε αυτό και βγήκε βόλτα στην πόλη να αγοράσει γλάστρες να τους φυτέψει. Όσο κι αν έψαξε όμως, δεν κατάφερε να βρει ούτε ένα τόσο δα μικρό γλαστράκι. Έτσι λοιπόν σκέφτηκε να πάρει μερικά κομμάτια ύφασμα, να τα γεμίσει χώμα με σπόρους φακής και να κάνει με αυτά μπάλες σαν πρόσωπα.
Έπειτα, αφού ζωγράφισε πάνω στα υφάσματα μάτια και χαμογελαστά πρόσωπα, τοποθέτησε τις μπάλες με τους σπόρους φακής σε διάφορα σημεία μέσα στον κήπο. «Είναι πολύ πιο ενδιαφέρον όταν γίνεται τέχνη!», αναφώνησε με ενθουσιασμό και στρώθηκε στη δουλειά: αφού πότισε καλά καλά όλα τα λουλούδια του κήπου για να φτιάξει σκηνικό, έδειξε ιδιαίτερη προσοχή στα να ποτίσει τις μπάλες με τις φακές ώστε στα πρόσωπα να φυτρώσουν μαλλιά. Μάλιστα τους έδωσε και ονόματα και σκέφτηκε την ιστορία για ολόκληρο θεατρικό έργο.
Όταν λοιπόν μετά από μερικές ημέρες οι μπάλες φύτρωσαν, σε άλλες φόρεσε γυαλιά και σε άλλες μούσια και μουστάκια ώστε να ταιριάζουν με τους ήρωες που είχε σκεφτεί. Τότε λοιπόν φώναξε τα εργαλεία του κήπου μπροστά στα οποία ανέβασε θεατρική παράσταση, χρησιμοποιώντας τες ως πρωταγωνιστές και με φόντο τα φρεσκοποτισμένα λουλούδια του κήπου.
«Μπράβο σου, έχεις κάνει το πότισμα ολόκληρη τέχνη!», είπαν τα εργαλεία κηπουρικής ενθουσιασμένα και ξέσπασαν σε χειροκροτήματα. Το καλό μας ποτιστήρι γέμισε υπερηφάνεια και υποκλίθηκε μπροστά τους λέγοντας: «δεν είμαι κανάς τυχαίος κηπουρός, αλλά ένας πραγματικός καλλιτέχνης!»
Από εκείνη τη μέρα και αφού δεν πέρασε ούτε μια ημέρα που να μην περιποιηθεί τον κήπο, συχνά ανεβάζει θεατρικές παραστάσεις με πρωταγωνιστές τους μπάλες φακής και ιστορίες που βγάζει απ’ το μυαλό του καθώς ποτίζει τα λουλούδια.
