ΕΝΑ ΣΠΑΝΑΚΙ ΚΑΠΟΤΕ σε έναν κήπο ήταν πολύ περήφανο για τη δύναμή του. Τα άλλα φρούτα και λαχανικά του κήπου το θαύμαζαν πολύ και δεν τολμούσε κανένα να παραβγεί μαζί του, αφού πίστευαν πως ήταν τόσο δυνατό που μπορούσε να σηκώσει το ο,τιδήποτε.
Ώσπου μια μέρα, εμφανίστηκε στον κήπο ένα σκληρό καρύδι. «Είμαι πιο δυνατός απ’ όλους σας», είπε και σήκωσε μπροστά στα άλλα φρούτα και λαχανικά έναν αλτήρα με τόσα πολλά βάρη πάνω του που κανένας άλλος δεν βρέθηκε να το καταφέρει, μα ούτε και το σπανάκι, το οποίο θύμωσε πολύ που βρέθηκε κάποιος άλλος, πιο δυνατός απ’ αυτό, στον κήπο.
«Πως τα καταφέρνεις;», ρώτησαν τα φρούτα και τα λαχανικά το καρύδι.
«Είναι απλό, περνάω ώρες ατελείωτες στο γυμναστήριο», τους απάντησε πίσω αυτό και το σπανάκι ένιωσε ακόμη πιο άσχημα, αφού δεν είχε χρήματα να πηγαίνει γυμναστήριο. Έτσι λοιπόν ζήτησε από το καρύδι να αναμετρηθούν μπροστά σε όλους σε έναν αγώνα άρσης βαρών. Το καρύδι, που πίστευε τον εαυτό του πιο σκληρό απ’ όλους, δέχθηκε αμέσως την πρόκληση. Μάλιστα όρισαν και κριτική επιτροπή που θα αποφάσιζε τους όρους του αγώνα: το γυμνασμένο ραδίκι, το ροδάκινο που αγαπούσε τα θαλάσσια σπορ και το λάχανο που έτρεχε σε αγώνες δρόμου.
Τις μέρες μέχρι τον αγώνα ακολούθησε ο καθένας το δικό του πρόγραμμα γυμναστικής: το καρύδι στο γυμναστήριο και το σπανάκι στον κήπο. Το καρύδι λοιπόν έκανε επαναλήψεις με τους αλτήρες, φροντίζοντας ώστε κάθε φορά να προσθέτει όλο και περισσότερα μεταλλικά βάρη, καθώς και με τα άλλα όργανα του γυμναστηρίου. Το σπανάκι πάλι, που έξω στη φύση δεν είχε τίποτα απ’ όλα αυτά, άρχισε να τρέχει μέσα στον κήπο για να αποκτήσει αντοχή και προσπαθούσε να σηκώνει ό,τι βαρύ έβρισκε μπροστά του: από το πιο μικρό βότσαλο μέχρι βράχους και κοτρώνες.
Την μέρα του αγώνα λοιπόν οι διαγωνιζόμενοι τοποθετήθηκαν μπροστά στην κριτική επιτροπή. Αφού καταχειροκροτήθηκαν από τα άλλα φρούτα και λαχανικά που έκαναν εξέδρα για να απολαύσουν το θέαμα, πήραν βαθιές ανάσες και στο σφύριγμα του διαιτητή άρχισαν να σηκώνουν τις μπάρες με τα βάρη που είχαν τοποθετηθεί μπροστά τους. Όσο καλύτερα τα κατάφερναν, τόσο περισσότερα βάρη πρόσθεταν οι βοηθοί της κριτικής επιτροπής στις μπάρες. Ώσπου κάποια στιγμή οι μπάρες και των δυο διαγωνιζομένων έγιναν ασήκωτες, μα κανένας από τους δυο δεν έλεγε να λυγίσει αφού ήταν και οι δυο πολύ γυμνασμένοι.
«Τέλος, θέλουμε να μετακινήσετε μπροστά μας ένα ολόκληρο βουνό», είπε το ραδίκι στους διαγωνιζόμενους και οι βοηθοί της επιτροπής έσπρωξαν στον αγωνιστικό χώρο μια κοτρόνα μεγάλη σαν βουνό.
«Θα τα καταφέρω», είπε το σκληρό καρύδι και πήγε πρώτο να δοκιμάσει την τύχη του. Αφού ζορίστηκε και ίδρωσε, δεν κατάφερε παρά να την σηκώσει μόλις μερικά χιλιοστά απ’ το έδαφος. Ύστερα την άφησε κάτω, κάνοντας ολόκληρο σεισμό. «Δεν είχαμε τέτοιες στο γυμναστήριο...», σιγομουρμούρισε, ελπίζοντας πως και το σπανάκι δεν θα τα κατάφερνε.
Μόλις ήρθε η σειρά του σπανακιού όμως, αυτός ζήτησε να κάνει ένα ολιγόλεπτο διάλειμμα. Έπειτα βγήκε έξω στον κήπο και αφού φούσκωσε τα πνευμόνια του καθαρό αέρα γύρισε πίσω στην αίθουσα όπου γινόταν ο διαγωνισμός. Προς μεγάλη έκπληξη όλων σήκωσε την κοτρόνα τόσο ψηλά στον αέρα που όλοι πίστεψαν πως είχαν να κάνει με κάποιον μεγάλο αρσιβαρίστα.
«Και το βραβείο ανήκει δικαιωματικά στο σπανάκι!», είπε η κριτική επιτροπή μόλις αυτό άφησε την κοτρόνα κάτω και το ρώτησαν: «Μα καλά πως τα κατάφερες;».
«Είναι που εγώ γυμνάζομαι στη φύση που είναι γεμάτη κοτρόνες. Γι’ αυτό και μόλις βγήκα να πάρω λίγο καθαρό αέρα ένιωσα να γίνομαι δυνατός σαν γίγαντας», είπε το σπανάκι και μόλις πήρε το βραβείο στα χέρια του πέταξε απ’ τη χαρά του.
Το σκληρό καρύδι πάλι ντράπηκε τόσο μόλις κατάλαβε πως βρέθηκε άλλος πιο δυνατός απ’ αυτό, που από τότε αποφάσισε να γυμνάζεται κι αυτό έξω στη φύση αντί για τα γυμναστήρια ώστε να αναπνέει καθαρό αέρα.
