Ένα πλυντήριο πιάτων κάποτε αγαπούσε πολύ ό,τι παιχνίδι είχε να κάνει να με την παραλία και την θάλασσα. "Λίγες ρακέτες τώρα στην αμμουδιά δεν θα ήταν κι άσχημα...", έλεγε στα άλλα ηλεκτρικά είδη και τα ξεσήκωνε για την κοντινότερη πλαζ στην παραμικρή ευκαιρία. Κι αυτά το ακολουθούσαν δίχως πολύ σκέψη, αφού τι πιο ωραίο από το παιχνίδι με ρακέτες στη θάλασσα ή έναν αγώνα beach volley μετά το μπάνιο.
Όμως μια ωραία μέρα, που το καλό μας πλυντήριο ήθελε να πάει στην παραλία για να απολαύσει τα αγαπημένα του αθλήματα, έτυχε έξω να βρέχει και σταματημό να μην έχει. "Τι ατυχία, να βρέχει καλοκαίρι!", αναφώνησε, και έτσι, πεισμωμένο μάζεψε τα μπανιερά του και έκανε να βγει από το σπίτι. Δεν πρόλαβε όμως να κάνει πέντε βήματα μακριά από την πόρτα και έγινε μούσκεμα, και έτσι, αποφάσισε να γυρίσει πίσω.
Μόλις το είδαν τα άλλα ηλεκτρικά είδη, έμειναν να το κοιτούν απορημένα. "Καλά δεν είδες ότι έξω βρέχει;", το ρώτησε αυστηρά η φριτέζα.
"Ε να μου αρέσουν πολύ τα παιχνίδια στην παραλία, και δεν μπορώ να περιμένω μέχρι να βγάλει ήλιο", απάντησε το πλυντήριο.
"Αφού βρέχει, θα πρέπει να περιμένεις να βγει ήλιος για να παίξεις", του είπε πίσω η φριτέζα.
"Ας παίξουμε εδώ τότε!", της είπε τότε το πλυντήριο πιάτων, και χωρίς πολλή σκέψη έβγαλε από την τσάντα θαλάσσης ένα κόκκινο φρίσμπι. "Να πιάσε...!", είπε στην φριτέζα, και πέταξε το φρίσμπι από μακριά στο ψυγείο που παρακολουθούσε την συζήτησή τους. Αυτό με ένα σάλτο το έπιασε, και το πέταξε στο τηλέφωνο. Η φριτέζα πάλι, έκατσε σε μια γωνιά να τους κοιτάει, αφού πίστευε πως το σπίτι δεν ήταν ο κατάλληλος χώρος για τέτοιου είδους παιχνίδια.
"Ίσως κάνουμε ζημιές εδώ...!", συμφώνησε η ηλεκτρική σκούπα, που συνήθως μάζευε τα σπασμένα κάθε φορά που γινόταν το σπίτι άνω - κάτω. Όμως κανέναν δεν την άκουσε, και έτσι συνέχισαν να πετάνε το φρίσμπι αναμεταξύ τους. Στην προσπάθειά τους δε να πιάσουν το φρίσμπι άρχισαν να μετακινούν όπως όπως έπιπλα και άλλα διακοσμητικά αντικείμενα. Ώσπου κάποια στιγμή το walkie-talkie πέταξε το φρίσμπι πίσω στο πλυντήριο, και αυτό για να το πιάσει έριξε κάτω ένα βάζο, το οποίο έγινε χίλια κομμάτια.
"Να κοίτα τι έκανες!", του είπε η ηλεκτρική σκούπα, και έτρεξε να μαζέψει τα κομμάτια από κάτω. "Πρόσεξε μόνο μην τα πατήσεις", συμπλήρωσε.
"Ε, εντάξει... δεν έγινε και τίποτα...", είπε το πλυντήριο πιάτων για να δικαιολογηθεί, και μόλις η σκούπα πήγε να πετάξει τα κομμάτια του βάζου στο καλαθάκι, πήρε το φρίσμπι και το πέταξε στην φριτέζα που τόση ώρα καθόταν σε μια γωνιά. Αυτή εκνευρισμένη του το πέταξε πίσω όπως όπως, όμως αυτό πάνω στον ενθουσιασμό του πήδηξε στον αέρα για να το πιάσει, και αυτή τη φορά σωριάστηκε στο γυμνό πάτωμα.
"Γιατί να μην είναι μαλακά όπως στην αμμουδιά...", αναφώνησε και ούρλιαξε από τον πόνο, αφού το πάτωμα ήταν σκληρό. "Αν είχες μόνο λίγη υπομονή", του είπε η σκούπα με νόημα καθώς επέστρεψε στο σαλόνι, και του έδειξε το παράθυρο: η βροχή είχε πια σταματήσει, και έξω είχε βγει ήλιος με δόντια. Έπειτα σκούπισε ό,τι άλλα σκουπίδια είχαν μαζευτεί από το παιχνίδι, και έβαλε τάξη στο σπίτι.
Και έτσι, τα άλλα ηλεκτρικά είδη μάζεψαν τα μπανιέρα τους, και βγήκαν έξω στην παραλία για να το χαρούν. Και το καλό μας πλυντήριο πιάτων; Ξαναπήγε στην παραλία την επόμενη ημέρα, αφού από το πέσιμο χρειάστηκε ώρα πολλή για να συνέλθει. Κατάλαβε όμως, πως όλα τα πράγματα πρέπει να γίνονται και στο σωστό χρόνο αλλά και στο σωστό μέρος.
