ΕΝΑ ΠΕΠΟΝΙ κάποτε αγαπούσε πολύ την γεωμετρία. Έπαιρνε χαρτί και μολύβι, και σχεδίαζε ώρες ατελείωτες μέχρι να καταφέρει να κάνει γραμμές που έμοιαζαν με τέλειες ευθείες, μα και κύκλους που να μοιάζουν ολοστρόγγυλοι. Όσο όμως κι αν το προσπαθούσε, δεν μπορούσε να καταφέρει τέλειο κύκλο στο χαρτί.
"Πολύ θα ήθελα να μάθω να κάνω τέλειο κύκλο", έλεγε και ξανάλεγε, και δεν σταματούσε να ονειρεύεται πως μια μέρα θα το πετύχαινε. Έπαιρνε μοιρογνωμόνια και διαβήτες και το προσπαθούσε, μα ποτέ δεν κατάφερνε να ζωγραφίσει τον τέλειο, ολοστρόγγυλο κύκλο που ονειρευόταν. Έτσι μια μέρα, το πήρε απόφαση να ρωτήσει την γνώμη της σοφής κουκουβάγιας, η οποία είχε φήμη μεγάλου γεωμέτρη.
"Σοφή κουκουβάγια, εσύ που ξέρεις τόσα πολλά από γεωμετρία, μήπως θα μπορούσες να μου πεις πως θα καταφέρω να σχεδιάσω τον τέλειο κύκλο;", τη ρώτησε.
Η κουκουβάγια το κοίταξε απορημένη, και αφού το σκέφτηκε καλά καλά του είπε: "Δεν μπορείς να σχεδιάσεις τον τέλειο κύκλο, γιατί και εσύ ο ίδιος δεν είσαι τέλειος. Μα και στην ίδια την φύση θα δυσκολευτείς πολύ να βρεις το τέλειο".
Αυτό σάστισε αλλά και στενοχωρήθηκε πολύ με την απάντηση, αφού σήμαινε όσο κι αν το προσπαθούσε δεν θα το κατάφερνε ποτέ. Έτσι λοιπόν, λυπημένο με αυτά που άκουσε, σκέφτηκε να κάνει μια νυχτερινή βόλτα στο δάσος για να σκεφτεί τι σήμαιναν τα λόγια της κουκουβάγιας. Περπάτησε και περπάτησε, και στον δρόμο παρατηρούσε τα σχήματα της φύσης: τα σχήματα πάνω στα κελύφη των σαλιγκαριών, τους κύκλους πάνω στους κομμένους κορμούς δέντρων, μα και την ίδια την πανσέληνο που ολοφώτεινη έλαμπε μέσα στη νύχτα.
Τόσο πολύ εντυπωσιάστηκε, που συνέχιζε να περπατάει και να κάνει βόλτες. "Είναι πολύ όμορφοι οι κύκλοι που ζωγράφισε η φύση, μα κανένας τους δεν είναι τέλειος!", αναφώνησε και συνέχισε να ψάχνει μαγεμένο από αυτά που έβλεπε. Όταν κάποια στιγμή έφτασε σε ένα ποτάμι, έσκυψε για να πιει νερό. Τότε αντίκρισε στην αντανάκλασή του την στρογγυλή μορφή του, και φώναξε: "μα ούτε και εγώ είμαι τέλειος!"
Αφού λοιπόν κατάλαβε τι πραγματικά σήμαιναν τα λόγια της κουκουβάγιας, γύρισε σπίτι του και άρχισε να σχεδιάζει όλα αυτά τα υπέροχα γεωμετρικά σχήματα που είδε στην φύση, ξεκινώντας από το κέλυφος του σαλιγκαριού. Σύντομα σταμάτησε να αναζητά το τέλειο, παρά μόνο προσπαθούσε με τα σχέδιά του να αποδώσει με μεγάλη ακρίβεια την ομορφιά της φύσης.
Φήμες λένε πως όταν το πεπόνι μεγάλωσε έγινε ένας σπουδαίος αρχιτέκτονας, ο οποίος έχτιζε τα ομορφότερα στρογγυλά κτίρια με βάση τα σχήματα που παρατηρούσε κάθε φορά που έβγαινε να πάρει τον αέρα του στο δάσος.