ΜΙΑ ΩΤΑΣΠΙΔΑ κάποτε σε μια βαλίτσα ταξιδιού είχε την κακή συνήθεια να μην ακούει ποτέ και κανέναν, και να κάνει του κεφαλιού της, παρά μόνο αν κάποιος της έβαζε τις φωνές. 

Έτσι μια μέρα, τα είδη ταξιδιού συνεννοήθηκαν μεταξύ τους για να της δώσουν ένα γερό μάθημα. “Αφού δεν μας ακούει ποτέ εκτός κι αν φωνάξουμε, ας κάνουμε και μεις πως δεν ακούμε”, είπαν και ζήτησαν απ’ το πιστολάκι μαλλιών να κάνει φασαρία κάθε φορά που αυτή θα μιλούσε ώστε να μην ακούγεται η φωνή της. Έτσι κι έγινε.

Την πρώτη φορά, η ωτασπίδα πήγε να ζητήσει κάτι από το μαξιλαράκι καμπίνας. Με το που πήγε να ανοίξει το στόμα της, το πιστολάκι έκανε φασαρία. Καθώς μιλούσε η ωτασπίδα, το μαξιλαράκι έκανε πως δεν άκουσε τίποτα και έπεσε για ύπνο.

Ύστερα πήγε να μιλήσει στη μάσκα ύπνου, αλλά κι αυτή τη φορά το πιστολάκι έκανε φασαρία πιο δυνατά. Έτσι κι αυτή έκανε πως δεν άκουσε κι έπεσε για ύπνο.

Υποψιασμένη, την τρίτη φορά η ωτασπίδα πήγε να μιλήσει στο sleeping bag. Έτσι μόλις είδε το πιστολάκι να παίρνει μπρος, αυτή έβαλε τις φωνές για να ακουστεί παραπάνω. Τους ξύπνησε όλους μέσα στη βαλίτσα και τα είδη ταξιδιού έμειναν να την κοιτούν απορημένα.

“Συγνώμη, δεν το ‘θελα…”, είπε αυτή για να δικαιολογηθεί.

“Αφού τόσο καιρό έμαθες να ακούσεις μόνο όταν σου βάζουν τις φωνές, μάθε από ‘δώ και πέρα να ακούγεσαι δίχως να φωνάζεις”, της είπαν τα είδη ταξιδιού κι αυτή έγινε κόκκινη από ντροπή.

Από τότε, πήρε το μάθημά της..