ΕΝΑ ΡΑΠΑΝΑΚΙ ΚΑΠΟΤΕ σε έναν κήπο είχε πολύ μεγάλη ιδέα για τις γνώσεις του και δεν έχανε την ευκαιρία να καταπιάνεται με πολλές και διαφορετικές επιστήμες. Όσο γνωστικό όμως κι αν ήταν, άλλο τόσο ήταν και τεμπέλικο και δεν άνοιγε βιβλίο για κανένα λόγο, παρά μόνο αν τύχαινε να του ζητήσει κανείς συμβουλή του έλεγε ό,τι του ερχόταν στο κεφάλι εκείνη τη στιγμή.
Ώσπου μια μέρα αποφάσισε να ασχοληθεί και με την πιο δύσκολη απ' όλες τις επιστήμες, την Ιατρική. "Δεν μου χρειάζονται εμένα βιβλία", είπε με περηφάνεια και πήγε στην κοντινή πόλη για να προμηθευτεί στηθοσκόπιο, θερμόμετρο καθώς και μια λευκή ιατρική ρόμπα ώστε να πείθει για γιατρός. Έπειτα αγόρασε καρέκλες, γραφείο, πάγκο, καθώς και όλα τα απαραίτητα σύνεργα ώστε να ανοίξει το δικό του Ιατρείο στον κήπο. Αφού προετοίμασε καλά τον χώρο, κρέμασε απ' έξω μια ταμπέλα που έγραφε: "Ιατρείον Φρούτων και Λαχανικών - Ραπανάκιου του Θαυματουργού".
Τα άλλα φρούτα και λαχανικά του κήπου παραξενεύτηκαν πολύ μόλις την είδαν και απόρησαν, αφού δεν ήξεραν πως το ραπανάκι είχε γνώσεις ιατρικής. Έτσι λοιπόν στην αρχή απέφευγαν να το επισκεφτούν, παρά μόνο το ρωτούσαν όποτε το πετύχαιναν στο δρόμο συμβουλές για μικροπροβλήματα που είχαν.
Μια μέρα όμως, έτυχε το κορόμηλο που μονίμως έκλαιγε χωρίς σταματημό να στερέψει από δάκρυα. Το κρεμμύδι με το οποίο έκαναν παρέα τότε φοβήθηκε πολύ μήπως τυχόν ο φίλος του είχε πάθει κάτι σοβαρό και έτσι τον πήγε κατευθείαν να τον δει το ραπανάκι.
"Είναι απλό", είπε το ραπανάκι στο κρεμμύδι με περισπούδαστο ύφος. "Το μόνο που χρειάζεται είναι να καθαριστείς μπροστά του, και ο φίλος σου θα ξαναρχίσει να κλαίει και σταματημό πάλι δεν θα 'χει". Το κρεμμύδι παραξενεύτηκε πολύ μόλις ο γιατρός του έδωσε μια μεγάλη, τριχωτή βούρτσα και ένα σαπούνι. Μόλις όμως άρχισε να τρίβεται με αυτή για να καθαριστεί, το κορόμηλο ως δια μαγείας άρχισε πάλι να κλαίει.
"Πρόκειται για σπουδαίο επιστήμονα", είπε το κρεμμύδι την επόμενη ημέρα στα άλλα φρούτα και λαχανικά και τους εξήγησε πώς το ραπανάκι θεράπευσε το κορόμηλο. Έτσι λοιπόν αυτά πείστηκαν και με τη σειρά τους άρχισαν να νομίζουν ότι είναι κανονικός γιατρός με πτυχίο.
Αυτό πάλι, καθώς ήταν πονηρό, όσοι περισσότεροι πελάτες ερχόντουσαν να του ζητήσουν γιατρειά, τόσο πιο παχιά και μεγάλα λόγια χρησιμοποιούσε για να τους ξεγελάσει, λέγοντάς τους πως έπασχαν από σπάνιες αρρώστιες με περίεργα και δύσκολα ονόματα που μόνο αυτό μπορούσε να προφέρει. Κι αυτά που δεν ήξεραν και πολλά το πίστευαν και πρότειναν και στους φίλους τους να το επισκεφτούν για να πάρουν την ιατρική του συμβουλή. Έτσι μέσα σε λίγες μέρες απέκτησε τόσους πολλούς πελάτες που άνοιξε ολόκληρο νοσοκομείο για να τους χωρέσει, με κρεβάτια, ράντζα και κλινικές.
"Ως εδώ!", είπε μια μέρα το διαβασμένο μήλο, που είχε τόσα πολλά βιβλία στο ράφι του που πλέον δεν χωρούσε άλλα. Έτσι λοιπόν κατέβασε από αυτό όσα αφορούσαν την Ιατρική και επισκέφτηκε το νοσοκομείο στο οποίο τα άλλα φρούτα και λαχανικά έκαναν ουρές. Αφού τα έπιασε λοιπόν ένα - ένα, τους εξήγησε πως οι ασθένειες που τους έλεγε το ραπανάκι ότι δήθεν έπασχαν δεν υπήρχαν πουθενά γραμμένες. Αυτά θύμωσαν πολύ μόλις κατάλαβαν ότι το ραπανάκι τους είχε κοροϊδέψει και του ζήτησαν εξηγήσεις.
Αυτό τότε ντράπηκε πολύ, αφού αποκαλύφθηκε μπροστά σε όλα τα φρούτα και λαχανικά του κήπου πως όσα τους είχε πει τα είχε βγάλει απ' το μυαλό του, και πως κανένα απ' αυτά δεν ήταν στα αλήθεια άρρωστο. Έτσι παραδέχθηκε μπροστά στο μήλο πως ούτε γιατρός ήταν, μα ούτε και είχε ανοίξει ποτέ βιβλίο στη ζωή του. Με τα πολλά έβγαλε την ιατρική ρόμπα και κρέμασε το στηθοσκόπιο, και τα άλλα φρούτα και λαχανικά ξέσπασαν σε γέλια μαζί του.
"Ένα μήλο την ημέρα, τον γιατρό τον κάνει πέρα", είπαν αυτά κοροϊδευτικά, και από εκείνη τη μέρα αποφάσισαν να μην ξανακούσουν ιατρική συμβουλή από αδιάβαστο φρούτο ή λαχανικό.
