Πόσο τυχερός είναι ένας αφέντης όταν στο σπίτι του έχει υπηρέτη σοφό, ο οποίος δέχεται τις εντολές και δεν τις υπακούει τυφλά, αλλά ακολουθεί την δική του σοφία.

Όταν λοιπόν μια μέρα η αγελάδα ενός τέτοιου αφέντη χάθηκε από το κτήμα, αυτός έστειλε τον σοφό του υπηρέτη να την βρει. Οι ώρες περνούσαν και ο υπηρέτης δεν φαινόταν, τόσο που ο αφέντης ανησύχησε και άρχισε να τον αναζητάει. Αφού τον αναζήτησε στο δάσος, ώσπου έπεσε ο ήλιος και σκοτείνιασε, γύρισε στο κτήμα και πέτυχε τον υπηρέτη να κρύβεται στο ποιμνιοστάσιο. Οργίστηκε μαζί του και τον ρώτησε αν είχε βρει την αγελάδα που τον έβαλε να ψάξει. 

Ο υπηρέτης όμως του απάντησε: «Δεν την βρήκα. Όμως βρήκα αυτούς που την έκλεψαν».

Πάνω στην ώρα τον τράβηξε στην κρυψώνα του και του έδειξε τους κλέφτες που εκείνη τη στιγμή έμπαιναν στον χώρο για να κλέψουν κι άλλη αγελάδα. Ο υπηρέτης τότε τράβηξε το ξίφος του και βγήκε από την κρυψώνα του για τους αντιμετωπίσει. Μόλις όμως αυτοί έκαναν να το βάλουν στα πόδια, δυο χωροφύλακες που είχαν ειδοποιηθεί για το γεγονός από τον υπηρέτη, τους συνέλαβαν και τους οδήγησαν στη φυλακή. Και έτσι ο άρχοντας, που λίγο είχε καταλάβει ως εκείνη τη στιγμή πως είχε πέσει θύμα κλοπής, πήρε την αγελάδα του πίσω και γλίτωσε και την δεύτερη κλοπή.

Αυτό να έχετε ως παράδειγμα και να μην προβληματίζεστε με τις εντολές των αρχόντων, αλλά να κάνετε αυτό που σας λέει η δική σας κρίση και θα ενεργείτε με σοφία όπως ο υπηρέτης του παραμυθιού.