ΕΝΑ ΦΛΙΤΖΑΝΙ ΤΣΑΙ κάποτε σε ένα σπίτι συνήθιζε να πηγαίνει πάντοτε με ακρίβεια στα ραντεβού του. Τα άλλα σκεύη και ασημικά του σπιτιού πάλι μονίμως το έστηναν στο καθημερινό ραντεβού που είχαν στις πέντε το απόγευμα κι έτσι αυτό έφτανε πάντα νωρίτερα και τα περίμενε.
Ώσπου μια μέρα στην ώρα του καθημερινού τους ραντεβού το κακό παράγινε. Άλλα έφτασαν στις πέντε και τέταρτο, άλλα και μισή, ενώ άλλα άργησαν μια ολόκληρη ώρα, δηλαδή πήγαν στις έξι. "Τόσο που αργείτε, στο τέλος κρυώνω και δεν πίνομαι", τους είπε αυτό θυμωμένο, αλλά κατάλαβε πως ό,τι κι αν τους έλεγε δεν θα άλλαζαν συνήθειες.
Έτσι κι αυτό απογοητεύτηκε και κάθισε όλο το βράδυ να σκέφτεται τι έπρεπε να κάνει για να μην το στήνουν στα ραντεβού τους. Τόσο πολύ μάλιστα στενοχωρήθηκε που η ώρα πέρασε δίχως να το κολλάει ύπνος και έτσι ακριβώς στις δώδεκα είδε τον κούκο να βγαίνει απ' το ρολόι και να κάνει "κουκού".
"Εσύ πως τα καταφέρνεις και πάντα βγαίνεις στην ώρα σου;", τον ρώτησε το φλιτζάνι τσάι με απορία.
"Βγαίνω ανάλογα τι ώρα δείχνει το ρολόι", του απάντησε ο κούκος, και του έδειξε τους δείκτες του ρολογιού, οι οποίοι έδειχναν ακριβώς δώδεκα. "Αν όμως κανείς τους γυρίσει πίσω στις έντεκα, εγώ μετά από μια ώρα θα βγω και θα ξαναχτυπήσω", του είπε αυτό και το φλιτζάνι τσάι προβληματίστηκε που το άκουσε.
Έτσι λοιπόν σκέφτηκε το εξής τέχνασμα. Την επόμενη μέρα ζήτησε από τον κούκο να γυρίσει τους δείκτες του κεντρικού ρολογιού μια ώρα μπροστά, ώστε να δείχνουν πέντε όταν η ώρα στην πραγματικότητα θα ήταν τέσσερις, και αυτό θα πήγαινε στο ραντεβού του με βάση την κανονική ώρα. Έτσι κι έγινε. Τα σκεύη και ασημικά και αυτή τη φορά κατέφθασαν αργοπορημένα άλλα κατά ένα τέταρτο, άλλα κατά μισή ώρα και άλλα σχεδόν ολόκληρη ώρα. Όσο περισσότερο περνούσε η ώρα τόσο αναρωτιόντουσαν πως και το φλιτζάνι άργησε και αν του έτυχε κάτι.
Όταν λοιπόν κάποια στιγμή, ακριβώς στις πέντε η ώρα, εμφανίστηκε το φλιτζάνι τσάι, αυτά θύμωσαν και πήγαν να του βάλουν τις φωνές. "Εγώ είμαι στην ώρα μου", τους είπε αυτό και τους έδειξε το ρολόι του Δημαρχείου έξω απ' το παράθυρο, το οποίο έδειχνε πως ήταν ακριβώς πέντε. Έπειτα και ο κούκος με τη σειρά του γύρισε την ώρα στη σωστή στο δικό του ρολόι και επιβεβαίωσε πως είχε πάει την ώρα μπροστά σκόπιμα. Τα σκεύη και ασημικά που αυτή τη φορά είχαν πάει νωρίτερα γέλασαν με το μάθημά τους και κατάλαβαν πως "σημασία έχει να μην αργούμε στα ραντεβού μας", όπως τους είπε και ο κούκος.
Αφού ζήτησαν λοιπόν συγγνώμη από το φλιτζάνι τσάι που το έστηναν κάθε μέρα, ζήτησαν από τον κούκο να πηγαίνει μονίμως το ρολόι μπροστά ώστε να μπερδεύονται και να πηγαίνουν στα ραντεβού στην ώρα τους.
