ΕΝΑ ΦΤΥΑΡΙ ΚΑΠΟΤΕ ένιωθε άσχημα τους χειμώνες που έμενε αχρησιμοποιήτο. "Προτιμώ τα καλοκαίρια για να παίζω με την άμμο", έλεγε στα άλλα εργαλεία του κήπου και περίμενε πως και πως να περάσουν οι χειμωνιάτικοι μήνες. Αυτά πάλι το θεωρούσαν τεμπέλικο, αφού πίστευαν πως μόνο το καλοκαίρι έπιανε δουλειά και τα δημιουργήματά του τα ξέπλενε το κύμα.
Ώσπου μια κρύα μέρα του Χειμώνα το φτυάρι κοίταξε έξω απ' το παράθυρο και είδε τα πάντα κατάλευκα και χιονισμένα. "Ευκαιρία να αποδείξω στα άλλα εργαλεία την εργατικότητά μου", σκέφτηκε και δεν έχασε καθόλου χρόνο: βγήκε έξω και άρχισε να φτυαρίζει το χιόνι το οποίο είχε κάνει λόφους.
Πρώτα λοιπόν σκέφτηκε να φτιάξει έναν χιονάνθρωπο. Έπλασε λοιπόν τρεις μπάλες: μια μεγάλη και μια μεσαία για το σώμα, καθώς και μια μικρή για το κεφάλι. Έπειτα του έβαλε καπέλο, δυο ξύλα για χέρια, καθώς και ένα καρότο για μύτη. Μόλις όμως φώναξε τα άλλα εργαλεία να δουν το δημιούργημά του φύσηξε δυνατός άνεμος ο οποίος έριξε τον χιονάνθρωπο κάτω.
"Ωραίο το δημιούργημά σου αλλά δεν άντεξε...", του είπαν αυτά όλο νόημα και γύρισαν πίσω στις δουλειές τους.
Τη δεύτερη φορά σκέφτηκε να φτιάξει ένα μεγάλο σπίτι: πήρε λοιπόν χιόνι, το μάζεψε σε μπάλες και άρχισε να χτίζει τους τοίχους. Έπειτα έφτιαξε δωμάτια, πόρτα, καθώς και οροφή, στην κορυφή της οποίας έβαλε καμινάδα. Αφού σκάλισε παράθυρα και έφτιαξε κήπο, φώναξε τα άλλα εργαλεία να θαυμάσουν το δημιούργημά του.
"Πολύ ωραίο, αλλά....", του είπαν, και δεν πρόλαβαν να ολοκληρώσουν τη φράση και ο δυνατός άνεμος γκρέμισε κάτω την καμινάδα του σπιτιού και βούλωσε τις πόρτες και τα παράθυρα με φρέσκο χιόνι. "Δεν είναι καθόλου ασφαλές το σπίτι σου", του είπαν και γύρισαν στις δουλειές τους.
Την τρίτη φορά λοιπόν το φτυάρι πείσμωσε, και σκέφτηκε να φτιάξει ένα κανονικό Κάστρο. Μάζεψε λοιπόν όσο περισσότερο χιόνι μπορούσε και το συμπίεσε ώστε να φτιάξει με αυτό τούβλα, τα οποία τοποθέτησε το ένα πάνω στο άλλο. Έπειτα έφτιαξε τάφρο, κεντρική είσοδο, καθώς και τέσσερις ψηλούς πύργους σε κάθε γωνιά του Κάστρου. Αφού σιγούρεψε πως είχε φτιάξει ένα πραγματικό αριστούργημα, φώναξε τα άλλα σύνεργα να το δουν.
Και αυτή τη φορά όμως φύσηξε δυνατός άνεμος, ο οποίος έριξε τους πύργους του Κάστρου και γέμισε την τάφρο.
"Είναι κακό στο χιόνι να χτίζεις παλάτια!", του είπαν τα εργαλεία κοροϊδευτικά και άρχισαν να γελούν δυνατά με το γκρεμισμένο κάστρο του. Το φτυάρι έγινε κατακόκκινο από ντροπή μόλις το άκουσε.
Τότε όμως φύσηξε δυνατός άνεμος, ο οποίος σήκωσε θύελλα, και τα εργαλεία του κήπου τρομοκρατήθηκαν πολύ. "Εμπιστευτείτε με!", τους είπε το φτυάρι, και με γρήγορες κινήσεις πήρε ένα - ένα τα χιονότουβλα που είχε χρησιμοποιήσει για το Κάστρο και με αυτά έφτιαξε ένα στρογγυλό ιγκλού, σαν αυτά που κατοικούν οι Εσκιμώοι. Αφού το ολοκλήρωσε έκανε στα άλλα εργαλεία νόημα να μπουν μέσα.
"Σίγουρα δεν θα πέσει στα κεφάλια μας;", αναρωτήθηκαν αυτά, και χωρίς να έχουν άλλη επιλογή μπήκαν μέσα στο ιγκλού για να σωθούν. Μαζί τους μπήκε και ο δυνατός άνεμος, ο οποίος εγκλωβίστηκε από το κυκλικό του σχήμα. Αυτό όχι μόνο δεν έπεσε, αλλά ζέστανε και τα εργαλεία για όσο κράτησε η χιονοθύελλα.
"Σωθήκαμε!", αναφώνησαν αυτά μόλις βγήκαν απ' το ιγκλού λίγη ώρα αργότερα και παρατήρησαν πως η χιονοθύελλα τα είχε σαρώσει όλα στο διάβα της. Έπειτα ευχαρίστησαν το φτυάρι και του ζήτησαν συγγνώμη που τόσο καιρό κορόιδευαν την εργατικότητά του, αφού κατάλαβαν πως το να φτάσει κανείς να μπορεί να φτιάξει ολόκληρο Κάστρο δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση.
