Μια σερπαντίνα κάποτε σε ένα μαγαζί με καρναβαλικά δεν έβλεπε την ώρα και την στιγμή που θα ξεφάντωνε. "Εγώ είμαι φτιαγμένη για να το ρίχνω έξω", έλεγε και ξανάλεγε στα άλλα καρναβαλικά είδη στο ράφι: αξεσουάρ, στολές, κομφετί, σφυρίχτρες και φρου φρου.
Οι μέρες όμως περνούσαν, και το σαββατοκύριακο του Καρναβαλιού αργούσε να έρθει. Αυτή πάλι, μετρούσε τις ώρες και τα λεπτά. "Είναι δυνατόν να μην έχει ξεκινήσει ακόμα το πάρτυ;", αναρωτιόταν κοιτάζοντας τα άλλα καρναβαλικά είδη. Αυτά πάλι ετοιμάζονταν σιγά σιγά για την μεγάλη μέρα, και με μεγάλη επιμέλεια έψαχναν αναμεταξύ τους για να φτιάξουν στολές. "Εμένα γιατί δεν με ρωτάει κανένας αν θέλω να κάνω στολή μαζί του;", αναρωτήθηκε η καλή μας σερπαντίνα.
Έτσι λοιπόν, της μπήκαν υποψίες. Άρχισε να φαντάζεται πως τα άλλα καρναβαλικά είδη είχαν συνεννοηθεί μεταξύ τους να κάνουν πάρτυ, αλλά δεν είχαν σκοπό να την καλέσουν. "Εμένα... που είμαι η ψυχή των πάρτυ;", είπε παραπονεμένη, και άρχισε να παρατηρεί τα άλλα αντικείμενα στο μαγαζί: αυτά έραβαν και ξήλωναν στολές, τους έβαζαν καπέλα και σπαθιά, καθώς και λογής λογής στολίδια. Έδειχναν να αγαπούν τόσο πολύ αυτό που έκαναν, που δεν σταματούσαν ούτε λεπτό να την ρωτήσουν αν ήθελε κάτι.
Το κακό παράγινε όταν ένα πλαστικό ρόπαλο μπήκε στο μαγαζί κουβαλώντας μπαλόνια και σημαιούλες καθώς και πολύχρωμα κουτιά με δώρα. "Σίγουρα ετοιμάζονται για πάρτυ και δεν μου έχουν πει τίποτα!", αναφώνησε η σερπαντίνα. Έπειτα έτρεξε έξω από το κατάστημα με τα μάτια βουρκωμένα, και έβαλε τα κλάματα κοιτάζοντας το φεγγαρόφως. Έκλαψε, και έκλαψε, ώσπου τα δάκρυά της πότισαν το χώμα, αφού για πρώτη φορά στην ζωή της ένιωσε ανεπιθύμητη.
Λίγη ώρα αργότερα, και πάνω που είχε αρχίσει να αναρωτιέται αν είχε καταλάβει λάθος, είδε τα φώτα του μαγαζιού να σβήνουν. "Να δεις που έφυγαν για το πάρτυ και με άφησαν ολομόναχη!", αναφώνησε και έτρεξε μέσα στο μαγαζί για να διαπιστώσει αν είχε δίκιο.
"Έκπληξη...!", της φώναξαν όλα τα καρναβαλικά είδη μόλις αυτή άναψε το φως, και την υποδέχθηκαν με ήχους από σφυρίχτρες και φρου φρού. "Ξέρουμε πόσο το ήθελες, γι' αυτό και είπαμε να στο φυλάξουμε κρυφό...!", της είπαν. Αυτή πάλι, μόλις κατάλαβε πως τόση ώρα ετοίμαζαν ένα πάρτυ μόνο για αυτήν, πέταξε απ' την χαρά της.
Από εκείνη την μέρα έμαθε να μην βγάζει γρήγορα συμπεράσματα όσο ενθουσιασμό κι αν νιώθει.
