Μια σοκολάτα κάποτε σε ένα σπίτι έψαχνε να βρει το άλλο της μισό. Όταν την πρωτοαγόρασε η νοικοκυρά, έσπασε κάμποσα κομματάκια τα οποία τύλιξε σε αλουμινόχαρτο και την υπόλοιπη την άφησε στο ψυγείο, μαζί με άλλα γλυκά και λογής λογής τρόφιμα. Από τότε αυτή ένιωθε μισή: "Όπου είσαι, θα σε βρω!", έλεγε και ξανάλεγε, και ήλπιζε πως θα τα κατάφερνε.
Ώσπου ήρθε η γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου, και η σοκολάτα άρχισε να νιώθει απίστευτη μοναξιά. Έβλεπε τα άλλα τρόφιμα και γλυκά στο ψυγείο να χαμογελούν ευτυχισμένα και να περπατούν χέρι - χέρι, και ένιωθε πως η καρδιά της πήγαινε να σπάσει. "Εμένα που είναι το άλλο μου μισό;", αναρωτιόταν. Έτσι λοιπόν, ξεκίνησε για να το βρει.
Άνοιξε την πόρτα του ψυγείου, και άρχισε να ψάχνει στην κουζίνα. Πρώτα ξεκίνησε από τα ντουλάπια, τα οποία έκανε φύλλο και φτερό. Μέσα τους όμως βρήκε διάφορα αντικείμενα, κανένα εκ των οποίων δεν ήταν γλυκό, όπως χαρτιά και καθαριστικά. "Ίσως δεν θα πρεπε να ψάχνω εδώ", σκέφτηκε, και έκλεισε και το τελευταίο ντουλάπι, σίγουρη πως το αλουμινόχαρτο που περιείχε το άλλο της μισό δεν βρισκόταν εκεί.
Έπειτα πάλι έψαξε στο τραπέζι, πάνω στο οποίο υπήρχαν απλωμένα προσεκτικά διάφορα σκεύη μαγειρικής, καθώς και ένα μίξερ και ένας τσελεμεντές. Αυτή μόλις είδε το μίξερ τρόμαξε, και σκέφτηκε πως ίσως το άλλο της μισό βρισκόταν μέσα σε αυτό και χρειαζόταν επειγόντως την βοήθειά της. Κατατρομαγμένη λοιπόν έτρεξε να προλάβει τα χειρότερα, αλλά μόλις κοίταξε μέσα στο μίξερ, το είδε άδειο. "Ούτε εδώ είναι το άλλο μου μισό...", είπε βγάζοντας έναν βαθύ αναστεναγμό.
Τέλος, σκέφτηκε να σκαρφαλώσει μέχρι το κουρτινόξυλο, απ' όπου θα είχε κατάλληλη θέα ώστε να εξετάσει όλες τις πιθανές μεριές. Με πολύ κόπο, και πηδώντας από έπιπλο σε έπιπλο και στην συνέχεια σκαρφαλώνοντας την κουρτίνα, κατάφερε να φτάσει στο πιο ψηλό σημείο του δωματίου. Τότε λοιπόν παρατήρησε πως δίπλα στην ηλεκτρική κουζίνα βρισκόταν τυλιγμένο σε αλουμινόχαρτο κάτι που ίσως να ήταν σοκολάτα. Δεν φαινόταν από μακριά όμως το χρώμα.
Με μεγάλη μαεστρία λοιπόν επανέλαβε την ίδια διαδρομή, αυτή τη φορά για να κατεβεί. Έπειτα σκαρφάλωσε ως την ηλεκτρική κουζίνα, στο μάτι της οποίας η νοικοκυρά είχε αφήσει ένα μεταλλικό μπωλ. Αφού βρήκε το αλουμινόχαρτο, το ξετύλιξε και πραγματικά απόρησε με αυτό που αντίκρισε: μέσα του βρισκόταν πολλά μικρά κομματάκια λευκής σοκολάτας.
"..αυτό είναι το άλλο μου μισό;", είπε γεμάτη απορία. Έπειτα πήρε τα κομματάκια και προσπάθησε να δει αν ταιριάζουν με τα δικά της. "Δεν ταιριάζουμε...", σιγομουρμούρισε μόλις κατάλαβε ότι τα κομματάκια ήταν από άλλη σοκολάτα. "Κρίμα...".
Δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει την φράση της, και εμφανίστηκε στην πόρτα της κουζίνας η νοικοκυρά, η οποία πήρε την καλή μας σοκολάτα, καθώς και τα κομματάκια της λευκής μέσα στο αλουμινόχαρτο, και τα έβαλε μέσα σε ένα μεταλλικό δοχείο, και έπειτα στο μάτι της κουζίνας για να σιγοβράσουν. Με αυτά έφτιαξε ένα πεντανόστιμο κέηκ με μαύρη και λευκή σοκολάτα, το οποίο τοποθέτησε πάνω στο τραπέζι για να γιορτάσει του Αγίου Βαλεντίνου.
"Αχ, να ζούσε ο άντρας μου να το δοκίμαζε, θα έγλυφε και τα δάχτυλά του", είπε, βγάζοντας έναν βαθύ αναστεναγμό.
