ΈΝΑ ΝΕΣΕΣΕΡ κάποτε σε μια βαλίτσα ταξιδιού είχε την κακή συνήθεια να παίρνει ένα κάρο αχρείαστα πράγματα μαζί σε κάθε ταξίδι. “Εμένα μου χρειάζονται”, έλεγε και ξανάλεγε στα άλλη είδη ταξιδιού και δεν άλλαζε τους τρόπους του.
Το κακό παράγινε όταν μια μέρα σε ένα απ’ τα πολλά ταξίδια, ο υπάλληλος στο αεροδρόμιο γύρισε πίσω τη βαλίτσα λόγω υπερβολικού βάρους. “Βρείτε ποιός φταίει!”, είπε θυμωμένη η βαλίτσα στα είδη ταξιδιού και αυτά άρχισαν να κοιτιούνται και να κατηγορούν το ένα το άλλο. Με τα πολλά, η ζυγαριά υπέδειξε τον ένοχο, που δεν ήταν άλλος από το… νεσεσέρ.
Αυτό φυσικά δεν παραδέχθηκε τίποτα. “Ό,τι πήρα ήταν απολύτως απαραίτητο”, είπε για να δικαιολογηθεί, όμως από την πολλή καθυστέρηση και μέχρι να βρουν τον φταίχτη, έχασαν την πτήση.
Έτσι την επόμενη φορά, και αφού δεν πήρε το μάθημά του, παραγεμίστηκε ξανά με άχρηστα πράγματα, αυτή τη φορά όμως ελαφριά ώστε να μην μπορεί να το κατηγορήσει η ζυγαριά ότι έφταιγε αυτό. Με δυσκολία κατάφερε να κλείσει το φερμουάρ.
Μόλις έφτασαν στο αεροδρόμιο, τα είδη ταξιδιού άρχισαν να το κοιτούν καχύποπτα. Το νεσεσέρ έκανε πως δεν κατάλαβε και έτσι, όταν πέρασαν τον έλεγχο χωρίς η βαλίτσα να δείξει βαρύτερη, γύρισε και τους είπε: “Σας τα ‘λεγα”.
Δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει τη φράση και το φερμουάρ, το οποίο τόση ώρα με δυσκολία κρατιόταν κλειστό, ανατινάχτηκε, και τα πράγματα που βρίσκονταν μέσα στο νεσεσέρ ξεχύθηκαν στο πάτωμα.
“Εφεξής να παίρνεις μόνο τα πραγματικά απαραίτητα”, του είπαν τα άλλα είδη ταξιδιού και γέλασαν δυνατά με το πάθημά του.
Αλλά και το καλό μας νεσεσέρ, αυτή τη φορά πήρε το μάθημά του.
