ΕΝΑ ΜΑΝΤΑΡΙΝΙ ΚΑΠΟΤΕ σε έναν κήπο αγαπούσε πολύ τη γυμναστική, μα περισσότερο απ' όλα αγαπούσε το σχοινάκι και δεν έχανε την ευκαιρία να το απολαμβάνει με την πρωινή δροσιά. Τα άλλα φρούτα και λαχανικά του κήπου από τη μια απορούσαν με τη ζωντάνια του, από την άλλη το υποτιμούσαν, αφού θεωρούσαν πως το σχοινάκι δεν είναι σκληρή γυμναστική.
Ώσπου μια μέρα σκέφτηκαν να διοργανώσουν ένα χειμερινό σαφάρι στον χιονισμένο κήπο: θα χωρίζονταν σε ομάδες και θα παρατηρούσαν τα ζώα και τα έντομα του κήπου, έπειτα θα μαζεύονταν όλα μαζί και θα κατέγραφαν τις παρατηρήσεις τους σε ένα μεγάλο βιβλίο. Νικήτρια θα έβγαινε η ομάδα η οποία θα έβρισκε πρώτη τα σημαιάκια τερματισμού, τα οποία ήταν κρυμμένα στον χιονισμένο κήπο. Έτσι και έγινε.
Την μέρα όμως του σαφάρι το καλό μας μανταρίνι έτυχε μαζί με το πορτοκάλι και το σανγκουίνι, τα οποία το ζήλευαν πολύ και δεν ήθελαν να ακούνε τίποτα για την σβελτάδα του. "Λίγα είναι τα ζουμιά σου έξω στον πραγματικό κήπο", του είπαν αφού απομακρύνθηκαν από τα άλλα φρούτα και λαχανικά μέσα στον χιονισμένο κήπο, και του έβαλαν τρικλοποδιά ώστε να χτυπήσει και να μην μπορεί να τρέξει.
Και έτσι αυτό έμεινε μόνο και αβοήθητο στα χιόνια να κλαίει, ώσπου το πορτοκάλι με το σαγκουίνι ξεμάκρυναν. Τότε λοιπόν σηκώθηκε και ακολούθησε τα ίχνη τους μέσα στο φρέσκο χιόνι, ώσπου αρκετά μέτρα πιο κάτω άκουσε τις φωνές τους να καλούν σε βοήθεια.
"Τι πάθατε;", φώναξε το μανταρίνι από μακριά. Τότε λοιπόν είδε έναν αρουραίο να έχει στριμώξει το πορτοκάλι και το μανταρίνι και να απειλεί να τα κατασπαράξει. Τότε λοιπόν με σβέλτες κινήσεις έβγαλε το σχοινάκι από την τσέπη του και το έδεσε απ' τα κλαδιά ενός δέντρου. Αφού το τέντωσε όσο μπορούσε με το σώμα του, εκσφενδονίστηκε και πέτυχε τον αρουραίο ακριβώς την ώρα που είχε ανοίξει το στόμα του για να κάνει τα άλλα δυο φρούτα μια χαψιά.
"Μας έσωσες!", φώναξαν το πορτοκάλι με το σανγκουίνι και έτρεξαν να σωθούν πριν καλά καλά ο αρουραίος προλάβει να σηκωθεί απ' το έδαφος. Μαζί τους και το μανταρίνι, το οποίο ήταν τόσο καλά προπονημένο στο τρέξιμο που ο αρουραίος κατάφερε να το πάρει ξωπίσω για μόλις μερικά μέτρα και ύστερα λαχάνιασε και έπεσε ξερός στο χιόνι.
"Σου χρωστάμε μια συγγνώμη", παραδέχθηκαν τα άλλα δυο φρούτα μόλις έφτασαν στα σημαιάκια του τερματισμού, όπου τους περίμεναν τα άλλα φρούτα και λαχανικά του κήπου. Έπειτα τους εξήγησαν πως το μανταρίνι χρησιμοποιώντας το σχοινάκι του τα είχε βοηθήσει να σωθούν από τα δόντια του αρουραίου. Όλα μαζί τα φρούτα και λαχανικά καταχειροκρότησαν το μανταρίνι μόλις άκουσαν για το κατόρθωμά του και του ζήτησαν συγγνώμη που τόσο καιρό το υποτιμούσαν.
Αφού λοιπόν θαύμασαν τη σβελτάδα και την αντοχή του, άρχισαν κι αυτά να κάνουν σχοινάκι κάθε μέρα για να του μοιάσουν.
