ΕΝΑ ΔΙΑΚΟΣΜΗΤΙΚΟ ΤΥΜΠΑΝΟ ΚΑΠΟΤΕ σε ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο είχε όνειρο να παίξει σε μουσική μπάντα. "Κρίμα να χαραμίζεται το ταλέντο μου", έλεγε στα άλλα στολίδια στο δέντρο, και αυτά το κοιτούσαν με απορία, αφού πίστευαν πως ήταν ένα στολίδι σαν όλα τα άλλα. Αυτό πάλι δεν έχανε την ευκαιρία να σιγοτραγουδάει το αγαπημένο του χριστουγεννιάτικο τραγούδι, που δεν ήταν άλλο από τον μικρό τυμπανιστή.
Ώσπου την Παραμονή των Χριστουγέννων χτύπησαν την πόρτα του σπιτιού μια παρέα από μικρά παιδιά. Η νοικοκυρά του σπιτιού τους άνοιξε γεμάτη χαρά και αυτά χτυπώντας τα τρίγωνά τους άρχισαν να λένε τα κάλαντα. "Καλήν εσπέραν άρχοντες κι αν είναι ο ορισμός σας..." τραγούδησαν με ρυθμό, και το καλό μας τύμπανο μόλις το άκουσε άρχισε κι αυτό να χτυπάει τις μπαγκέτες του με ενθουσιασμό. Τα άλλα στολίδια στο δέντρο εντυπωσιάστηκαν πολύ με το ταλέντο του. "Πρέπει να γίνεις μουσικός!", του είπαν μόλις τελείωσε το τραγούδι, και του έδωσαν ό,τι ψιλά είχαν για να του ευχηθούν για τη νέα χρονιά.
Έτσι κι αυτό το πήρε απόφαση και έβαλε μπρος το όνειρό του να κάνει δική του μπάντα. Μπάντα όμως με μόνο ένα μέλος δεν γίνεται, έτσι κι αυτό σκέφτηκε να προτείνει στα τρίγωνα να συνεργαστούν. "Θα δώσουμε παράσταση με τα κάλαντα της Πρωτοχρονιάς", τους είπε και αυτά συμφώνησαν ενθουσιασμένα. Έτσι όλα μαζί βρήκαν μια γωνιά που να μην τους βλέπουν τα στολίδια του δέντρου για να κάνουν πρόβες μέχρι την Παραμονή της Πρωτοχρονιάς.
Αφού λοιπόν σιγουρεύτηκαν πως είχαν μάθει καλά τα λόγια και τη μουσική, προσκάλεσαν τα στολίδια του δέντρου για μια γενική πρόβα πριν τη μεγάλη μέρα. "Αρχιμηνιά και αρχιχρονιά...", άρχισε να τραγουδάει το τύμπανο και να χτυπάει τις μπαγκέτες του, μαζί και τα τρίγωνα στον ίδιο ρυθμό, τον οποίο ήξεραν καλά, αφού κάθε χρόνια έλεγαν τα ίδια κάλαντα. Όμως μετά από λίγο το τρίγωνο μπερδεύτηκε και έχασε τα λόγια του, αφού δεν είχε καθόλου εμπειρία από παραστάσεις. "Κι αρχή καλός... μας... δεν θυμάμαι παρακάτω...", παραδέχθηκε και τα στολίδια του δέντρου άρχισαν να γελούν μαζί του.
Τα τρίγωνα πάλι δεν το βρήκαν καθόλου αστείο. "Η συνεργασία μας τελειώνει εδώ", του είπαν αυστηρά, και έτσι όταν ήρθε η Παραμονή της Πρωτοχρονιάς βγήκαν μόνα τους να πουν τα κάλαντα χωρίς να του πουν τίποτα. Αυτό πάλι, μόλις κατάλαβε τι είχε συμβεί, κρύφτηκε πίσω από ένα κλαδί του χριστουγεννιάτικου δέντρου και έβαλε τα κλάματα. "Πες μας τα κάλαντα χωρίς τα τρίγωνα", του είπαν τα άλλα στολίδια για να το παρηγορήσουν, όμως αυτό ντρεπόταν πολύ. Και έτσι οι ώρες περνούσαν και έμενε μόνο του και σιγομουρμούριζε κλαίγοντας: "δεν θα αποκτήσω δική μου μπάντα ποτέ".
Ώσπου το βράδυ, λίγο πριν μπει ο καινούριος χρόνος, ήρθε η ώρα η νοικοκυρά να ξετυλίξει τα δώρα κάτω απ' το χριστουγεννιάτικο δέντρο. Πρώτο λοιπόν άνοιξε ένα μεγάλο κουτί με κόκκινο περιτύλιγμα και μια φανταχτερή κορδέλα στο χρώμα του χρυσού, από το οποίο ξεπήδησαν όχι ένας ή δύο αλλά ολόκληρος στρατός από τυμπανιστές οι οποίοι τραγούδησαν τον "Μικρό Τυμπανιστή".
"Μου 'παν έλα πάμε να δεις
Χριστός γεννήθηκε στην άκρη της γης"
Δεν πρόλαβαν να ολοκληρώσουν τους δυο πρώτους στίχους και το καλό μας τύμπανο αναπήδησε από τη χαρά του. "Είναι το αγαπημένο μου τραγούδι!", τους είπε, έπειτα το τραγούδησε ολόκληρο μαζί τους δίχως να ξεχάσει λέξη, χτυπώντας τις μπαγκέτες του με ρυθμό.
Μόλις τέλειωσε το τραγούδι μαζί με τους τυμπανιστές, τα στολίδια του δέντρου το καταχειροκρότησαν. Οι τυμπανιστές πάλι, τόσο εντυπωσιάστηκαν από το ταλέντο του που του ζήτησαν να γίνει μαέστρος στη μπάντα τους.
