ΉΤΑΝ ΚΑΠΟΤΕ ΕΝΑ ΚΟΛΟΚΥΘΙ ΠΟΥ ΤΟ ΕΛΕΓΑΝ ΙΩΝΑ, το οποίο αγαπούσε πολύ τα σοκολατάκια. Τα καταβρόχθιζε δε με μεγάλη ευκολία, δίχως να νοιάζεται για τη ζυγαριά που διαρκώς τον έδειχνε παραπάνω σε κιλά.
Έτσι μια μέρα που ανέβηκε πάνω της, αυτή έσπασε απ’ το βάρος και ο Ιωνάς τρόμαξε. Τόσο δε ντράπηκε, που κατευθείαν την έκρυψε πίσω απ’ την πλάτη του ώστε να μην τη δουν σπασμένη τα άλλα φρούτα και λαχανικά καθώς περνούσαν από μπροστά του για να πάνε για περίπατο και τον κατηγορήσουν. Το αβοκάντο δε, που όλη τη χρονιά πρόσεχε πολύ τη διατροφή του, έφαγε τον κόσμο ψάχνοντας να τη βρει στο σπίτι.
Μόλις σιγουρεύτηκε ότι και το τελευταίο φρούτο είχε βγει για περίπατο, πήγε και την έκρυψε στη ντουλάπα, πιστεύοντας ότι δεν θα την έβρισκε κανείς. Δεν πρόλαβε όμως να περάσει λίγη ώρα, και προς μεγάλη του έκπληξη είδε το αβοκάντο να επιστρέφει στο σπίτι, κρατώντας μια σακούλα με ρούχα που μόλις είχε αγοράσει και να κατευθύνεται προς τη ντουλάπα για να τα τακτοποιήσει. Ο Ιωνάς τότε φοβήθηκε πολύ μήπως το μυστικό του αποκαλυφθεί, όμως για καλή του τύχη, το αβοκάντο τοποθέτησε τα ρούχα και έκλεισε τη ντουλάπα δίχως να καταλάβει τίποτα.
Δεν πρόλαβε να πάρει τη σπασμένη ζυγαριά απ’ τη ντουλάπα ο Ιωνάς και τον έπιασε λιγούρα. Έτσι πήγε κατευθείαν στο κουτί με τα σοκολατάκια όπου και άθελά του… την ξέχασε, καταβροχθίζοντας ό,τι είχε μείνει και κλείνοντας το καπάκι απ’ το κουτί. Ύστερα, και αφού η κοιλιά του πρήστηκε απ’ την πολλή σοκολάτα, πήρε έναν υπνάκο στον διπλανό καναπέ.
«Το καλύτερο μέρος βρήκες να κρύψεις τη ζυγαριά», του είπαν τα άλλα φρούτα και λαχανικά μόλις ξύπνησε μετά από λίγο απ’ τα χαχανητά τους και του έδειξαν το ανοιχτό κουτί μέσα στο οποίο φαινόταν η σπασμένη ζυγαριά καθώς και οι συσκευασίες από τα φαγωμένα σοκολατάκια. Ο καλός μας Ιωνάς έγινε κόκκινος από ντροπή μόλις το άκουσε.
Από εκείνη τη μέρα, αποφάσισε να τρώει λιγότερα σοκολατάκια. Αλλά και τη ζυγαριά αντικατέστησε με καινούρια, αφού όποιος κάνει ζημιές, οφείλει να τις διορθώνει μετά μόνος του.
