ΜΙΑ ΛΑΧΑΝΙΔΑ που ζούσε κάποτε σε ένα μανάβικο αγαπούσε πολύ το μπάσκετ και κάθε φορά που είχε έξω καλό καιρό, δεν έχανε την ευκαιρία να πηγαίνει στην κοντινή αλάνα για να προπονηθεί και να χαρεί με τους φίλους της. Φήμες μάλιστα έλεγαν, πως ήταν τόσο καλή σε αυτό, που δεν έχανε ποτέ και καμία βολή.
Μόλις όμως που ήρθε το φθινόπωρο και άρχισε έξω να βρέχει καταρρακτωδώς, αυτή απογοητεύτηκε πολύ που δεν μπορούσε να παίξει μπάσκετ. Αφού είδε πως η βροχή δεν είχε σταματημό, σκέφτηκε να κατέβει στο υπόγειο να ψάξει για παιχνίδια. Προς μεγάλη της έκπληξη εκεί βρήκε ένα ξεχασμένο μπασκετάκι – παιχνίδι, το οποίο με ενθουσιασμό έβγαλε από το κουτί και τοποθέτησε στο μανάβικο για να προπονηθεί.
«Δεν είναι χώρος το σπίτι για τέτοια παιχνίδια», την προειδοποίησε αυστηρά η ντομάτα μόλις την είδε να βάζει το πρώτο καλάθι με ευκολία. Αυτή όμως, που τόσο είχε ενθουσιαστεί, ούτε να ακούσει δεν ήθελε, παρά μόνο υποσχέθηκε στην ντομάτα πως δεν θα έκανε ζημιές αφού δεν θα αστοχούσε ποτέ.
Ενθουσιασμένα, γύρω της μαζεύτηκαν και τα άλλα φρούτα και λαχανικά για να την δουν να ρίχνει βολές και να μην αστοχεί ποτέ. Τότε το πεπόνι, που αγαπούσε εξίσου το βόλεϊ στην παραλία, της πρότεινε να διαγωνιστούν. Αυτή μετά χαράς δέχθηκε και έτσι οι δυο τους άρχισαν να ρίχνουν βολές μέσα στο μανάβικο και τα άλλα φρούτα και λαχανικά σημείωναν το σκορ, χειροκροτώντας και ζητωκραυγάζοντας με κάθε καλάθι που έμπαινε. Τόσο εύστοχη αποδείχτηκε η λαχανίδα, που λίγο πριν το τέλος του διαγωνισμού βρέθηκε να κερδίζει με τρεις πόντους.
Μόλις όμως το πεπόνι κατάφερε στον τελευταίο γύρο να βάλει τρίποντο και να ισοφαρίσει, αυτή αγχώθηκε πως αν έχανε την επόμενη βολή θα έχανε και τον αγώνα. «Κακώς παίζετε μέσα στο μανάβικο!», τους είπε η ντομάτα εκνευρισμένη, παρ’ όλο που δεν είχαν κάνει ζημιές ως εκείνη τη στιγμή και η καλή μας λαχανίδα για να της αποδείξει ότι είχε άδικο έτρεξε μέχρι τη μπασκέτα, πήρε τη μπάλα από κάτω και έκανε να κάνει κάρφωμα για να κερδίσει το ματς. Τόση ήταν η δύναμη όμως που έβαλε, που όχι μόνο έριξε το καλαθάκι της μπασκέτας κάτω, αλλά και γκρεμίστηκε και η ίδια, πέφτοντας στο πάτωμα και κάνοντας θόρυβο. Έπειτα ούρλιαξε απ’ τον πόνο, αφού το πάτωμα του μανάβικου ήταν από τσιμέντο, ενώ τόσο καιρό είχε συνηθίσει να πέφτει στα χώματα στην αλάνα.
«Στο είπα ότι θα γίνει ζημιά!», της είπε η ντομάτα αυστηρά, ύστερα της έδωσε το χέρι για να τη βοηθήσει να σηκωθεί και να καθαριστεί. Έτσι, εκείνη τη μέρα, ο αγώνας έληξε ισοπαλία και το πεπόνι υποσχέθηκε στη λαχανίδα πως θα συνέχιζαν στην πρώτη ευκαιρία μόλις ο καιρός καθάριζε.
Από τότε, αυτή πήρε το μάθημά της και δεν ξανάπαιξε μπάσκετ μέσα στο μανάβικο. Η αλήθεια πάντως να λέγεται, μόλις ο καιρός ξαστέρωσε, το καταευχαριστήθηκε στην κοντινή αλάνα.
