MΙΑ ΜΠΑΜΙΑ κάποτε σε ένα μανάβικο ήταν πάρα πολύ μελετηρή. Τόσο πολύ αγαπούσε μάλιστα το διάβασμα και τα βιβλία της, που δεν είχε σχεδόν ποτέ χρόνο για τα αστεία των άλλων φρούτων και λαχανικών. Αυτά την θεωρούσαν υπόδειγμα καλής μαθήτριας, αλλά πίστευαν πως είχε χάσει το χιούμορ της και απέφευγαν να κάνουν το οποιοδήποτε αστείο όταν βρίσκονταν τριγύρω της, από φόβο πως δεν θα γελούσε.
Ώσπου μια μέρα, η καλή μας μπάμια δέχθηκε πρόσκληση από το κολοκυθάκι για μια παράσταση που ετοίμαζε με ανέκδοτα, την οποία θα ανέβαζε μπροστά σε όλα τα φρούτα και λαχανικά του μανάβικου. "Θα χαρώ πολύ να παρευρεθείς", έγραφε μέσα στην πρόσκληση. Η μπάμια την δέχθηκε, και φρόντισε την ημέρα εκείνη να μην έχει διάβασμα ώστε να μπορέσει να πάει στην παράσταση.
Όταν ήρθε η μέρα και η ώρα της παράστασης, κάθισε στην καρέκλα της και περίμενε να εμφανιστεί το κολοκυθάκι. Μετά από λίγο αυτό έκανε την μεγάλη είσοδο στη σκηνή και άρχισε να λέει με μεγάλη άνεση λογής λογής ανέκδοτα και αστείες ιστοριούλες τις οποίες είχε μάθει πολύ καλά απ' έξω. Όλα τα φρούτα και λαχανικά σύντομα λύθηκαν στα γέλια. Όλα, εκτός από την μπάμια, η οποία καθόταν στην καρέκλα της αγέλαστη, αφού δεν καταλάβαινε τα αστεία του κολοκυθιού.
Ώσπου το κολοκυθάκι κάποια στιγμή παραξενεύτηκε πολύ που δεν την έβλεπε να γελάει όπως τα άλλα λαχανικά, και της ζήτησε να ανέβει στη σκηνή για να την ρωτήσει. "Θα ήθελα να μας κάνει την τιμή η κυρία Μπάμια, η οποία τόση ώρα κάθεται στην γωνιά της αμίλητη", είπε το κολοκυθάκι μέσα από το μικρόφωνο. Η μπάμια με τα χίλια ζόρια σηκώθηκε από την καρέκλα της και πήγε και στάθηκε δίπλα του.
"Δεν σου άρεσε κανένα από τα αστεία που είπα σήμερα;", ρώτησε το κολοκυθάκι.
"Τα βρήκα κάπως άνοστα", του απάντησε κοφτά αυτή.
"Πιο άνοστα και απ' τις ...μπάμιες;", της είπε πίσω το κολοκυθάκι. Αυτή από την μια έγινε κατακόκκινη από ντροπή, από την άλλη την έπιασε ένα τόσο δυνατό γέλιο που δεν μπορούσε να σταματήσει με τίποτα. Μαζί της ξέσπασαν σε γέλια και τα άλλα φρούτα και λαχανικά που παρακολουθούσαν την παράσταση.
"Να 'σαι καλά, με έκανες και γέλασα!", παραδέχθηκε αυτή, και πήγε και κάθισε πίσω στην θέση της.
Τόσο πολύ μάλιστα το ευχαριστήθηκε που τα κατάφερε και γέλασε μετά από πάρα πολύ καιρό, που αγόρασε ολόκληρο βιβλίο με ανέκδοτα για να τα διαβάζει κάθε φορά που θα έκανε διάλειμμα από το διάβασμα.
