EΝΑ ΡΟΔΙ κάποτε σε μια ροδιά, ονειρευόταν πως θα γινόταν Ιππότης. «Θέλω να γίνω ένας γενναίος Ιππότης, με σπαθί, άλογο και πανοπλία», έλεγε. Στενοχωριόταν όμως πολύ που δεν μπορούσε να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα στον κήπο. Έτσι λοιπόν, αποφάσισε να φύγει, και να αναζητήσει την τύχη του.
Έριξε ένα σάλτο, και κατέβηκε από την ροδιά. Έπειτα ταξίδεψε πολύ, πρώτα ως την άκρη του κήπου και έπειτα ως το μανάβικο και την γειτονική πόλη. «Με συγχωρείτε, πού θα μπορούσα να βρω Ιππότες;», ρωτούσε όπου πήγαινε, χωρίς να παίρνει απάντηση, παρά μόνο απορημένα βλέμματα. Ώσπου μια μέρα που περπατούσε στην εξοχή, βρέθηκε ένα κόκκινο ρόδο στον διάβα του, το οποίο του είπε: «στην Ρόδο στέκει ακόμα το Κάστρο των Ιπποτών».
Μόλις το άκουσε το ρόδι αναθάρρεψε. Κατέστρωσε λοιπόν σχέδιο για να πάει στην Ρόδο, να βρει το Κάστρο των Ιπποτών και να γίνει ένας από αυτούς. Ταξίδεψε πρώτα ως την Αθήνα και τον Πειραιά, έπειτα μπήκε στο καράβι της γραμμής. Πέρασε τρικυμίες και φουρτούνες μεσοπέλαγα, και πέρασε από όλα τα νησιά: πρώτα απ’την Κύθνο και την Νάξο, έπειτα απ’ την Αστυπάλαια και την Νίσυρο. Σε όλη την διαδρομή δεν σταμάτησε να ονειρεύεται πως φτάνοντας στον προορισμό του θα συναντούσε πραγματικούς ιππότες, και θα γινόταν ένας μεγάλος και σπουδαίος σαν κι αυτούς.
Φτάνοντας στην Ρόδο, ενθουσιάστηκε μόλις αντίκρισε, πρώτα το Φρούριο στο λιμάνι, και έπειτα το ίδιο το Κάστρο των Ιπποτών. Έτρεξε ως την μεγάλη είσοδο, έπειτα περπάτησε στους διαδρόμους και τις πετρόκτιστες αίθουσες, αναζητώντας πραγματικούς Ιππότες με πανοπλία. Έψαξε παντού. Μάταια όμως, αφού δεν βρήκε ούτε έναν, παρά μόνο καλογυαλισμένες πανοπλίες που έστεκαν ακίνητες στους διαδρόμους. Έτσι λοιπόν, σκέφτηκε να ρωτήσει: «Που θα βρω πραγματικούς Ιππότες;»
«Οι τελευταίοι Ιππότες έφυγαν από το Κάστρο πριν πάρα πολλά χρόνια, αιώνες ολόκληρους», του απάντησε μια ξεναγός η οποία έδινε πληροφορίες στους τουρίστες. «Δεν υπάρχουν στην εποχή μας πια Ιππότες»,συμπλήρωσε.
Το ρόδι τότε στενοχωρήθηκε πολύ, αφού κατάλαβε πως το όνειρό του δεν θα γινόταν ποτέ πραγματικότητα. Με τα αυτιά κατεβασμένα και μεγάλη λύπη στο πρόσωπό του κατέβηκε στην πόλη της Ρόδου για να πάρει καθαρό αέρα.
Εκεί συνάντησε μια γριούλα, η οποία προσπαθούσε να περάσει τον δρόμο, όμως δυσκολευόταν πολύ αφού δεν την άφηναν τα αυτοκίνητα. Το καλό μας Ρόδι τότε, που ήξερε καλά τους κανόνες ευγενείας, βοήθησε την γριούλα να περάσει απέναντι. «Σε ευχαριστώ πολύ, είσαι ένας πραγματικός Ιππότης», του είπε αυτή όταν έφτασε στην άλλη μεριά του δρόμου και πάτησε γερά στο πεζοδρόμιο. Το ρόδι γέμισε περηφάνια, και κατάλαβε πως ένας πραγματικός Ιππότης δεν χρειάζεται πανοπλίες και σπαθιά για να δείξει την αξία του.
Και πράγματι έτσι είναι, αφού με την ευγένεια και τους καλούς του τρόπους, κατάφερε αργότερα στην ζωή του να κατακτήσει τα πιο μεγάλα και δύσκολα Κάστρα, που είναι οι καρδιές των ανθρώπων.
