ΕΝΑΣ ΔΙΑΚΟΡΕΥΤΗΣ κάποτε σε ένα σχολείο είχε την κακή συνήθεια να κάνει άσκοπα τρύπες στα χαρτιά για να περνάει η ώρα του. Κάποιες μέρες μάλιστα τόση ήταν η βαριεμάρα του που έπαιρνε ένα ολόκληρο κομμάτι χαρτί και το γέμιζε τρύπες μέχρι που αυτό αχρηστευόταν τελείως και δεν έμενε καθόλου χώρος για γράψιμο. Έπειτα έβαζε τα χαρτιά πάλι πίσω στο σωρό σαν να μη συμβαίνει τίποτα.
"Γιατί δε δοκιμάζεις κάτι πιο δημιουργικό;", του είπε μια μέρα το ψαλίδι, το οποίο είχε συνηθίσει να φτιάχνει πολύ όμορφες χειροτεχνίες από απλό χαρτί. Έπειτα του έδειξε μερικές από τις δημιουργίες του: από ζωάκια και χαρτόκουτα, μέχρι σπίτια και αυτοκινητάκια. Μόλις τα είδε ο διακορευτής ζήλεψε πολύ.
Έτσι λοιπόν έβαλε ως στόχο να ξεπεράσει το ψαλίδι σε δημιουργικότητα. Πήρε λοιπόν ένα κομμάτι χαρτί από το σωρό και άρχισε να πειραματίζεται για να του δώσει σχήμα. Στα μισά όμως κατάλαβε ότι η χειροτεχνία δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση, και ότι τόσο καιρό που εξασκούνταν στο να τρυπάει το χαρτί δεν είχε μάθει τίποτα χρήσιμο. Με τα πολλά λοιπόν κατάφερε με το πρώτο κομμάτι χαρτί να φτιάξει μια σαΐτα, διπλώνοντας το χαρτί ακριβώς όσες φορές χρειαζόταν.
Έπειτα, πήρε ένα δεύτερο κομμάτι χαρτί και άρχισε πάλι να το διπλώνει και να το ξεδιπλώνει. Με τα πολλά και αφού μελέτησε ακριβώς πώς έπρεπε να διπλώσει το χαρτί, κατάφερε και έφτιαξε ένα μικρό καραβάκι. Μόλις το είδε καμάρωσε πολύ, και γέμισε θάρρος. "Θα κάνω ολόκληρη έκθεση με τα δημιουργήματά μου!", σκέφτηκε, και πήρε και τρίτο κομμάτι χαρτί.
Τέλος, και αφού έβαλε τη φαντασία του να δουλέψει, έφτιαξε ένα αυτοκίνητο, πάνω στο οποίο ζωγράφισε παράθυρα. "Αριστούργημα!", αναφώνησε μόλις το τελείωσε, και πήρε να το βάψει με νερομπογιές. Έπειτα, φώναξε τα άλλα σχολικά είδη για να τους παρουσιάσει τα δημιουργήματά του.
"Εδώ βλέπετε ένα αεροπλάνο!", τους είπε, και πέταξε τη σαΐτα στον ουρανό. Όμως αυτή δεν πρόλαβε να απογειωθεί και σωριάστηκε στο έδαφος, αφού το χαρτί με το οποίο την είχε φτιάξει προερχόταν από τον σωρό στον οποίο άφηνε χαρτιά που τρυπούσε τις προηγούμενες μέρες.
"Κι εδώ ένα πλοίο", συνέχισε και έβαλε το καραβάκι στο νερό, όμως κι αυτό βούλιαξε κατευθείαν, αφού το χαρτί από το οποίο ήταν φτιαγμένο είχε κι αυτό μια ολοστρόγγυλη τρύπα.
"Άσε να μαντέψουμε... το αυτοκίνητο έχει τρύπια μηχανή!", του είπαν τα άλλα σχολικά είδη και ξέσπασαν σε γέλια. Μόλις το άκουσε ο διακορευτής έγινε κόκκινος από ντροπή και κοίταξε καλά το χάρτινο αυτοκίνητο που είχε κατασκευάσει για να δει αν όντως είχαν δίκιο. Το παραδέχθηκε.
Από εκείνη τη μέρα πήρε το μάθημά του και σταμάτησε να κάνει τρύπες στα χαρτιά για να περνάει η ώρα του. Αλλά και στις χειροτεχνίες βελτιώθηκε πολύ, αφού κατάλαβε πως το πιο σημαντικό πράγμα είναι τα σωστά υλικά.
