Τα παραμύθια των αδελφών Grimm έχουν ειπωθεί σε τόσες πολλές διαφορετικές εκδοχές και με τόσους πολλούς διαφορετικούς τρόπους που σχεδόν όλοι μας γνωρίζουμε κάποια από αυτά, ακόμα και αν δεν τα γνωρίζουμε στην αρχική τους μορφή ή μας έγιναν γνωστά με την υπογραφή άλλου συγγραφέα. Οι αυθεντικές ιστορίες, αυτές που καταγράφηκαν από τους ξακουστούς Γερμανούς παραμυθάδες διαφέρουν αρκετά από τις σημερινές, "εξομαλυμένες" εκδοχές τους, οι οποίες εμπεριείχαν στοιχεία ωμής βίας, σκοτεινής μαγείας ή ρατσισμού.

Για αρχή θα πρέπει κανείς να κατανοήσει πόσο διαφορετικός ήταν ο κόσμος στα τέλη του 18ου αιώνα, οπότε και οι δυο αδελφοί ανέλαβαν το δύσκολο έργο του να καταγράψουν και να δώσουν επίσημη μορφή σε μια σειρά λαϊκών παραδόσεων που είχαν επιβιώσει ανά τους αιώνες και είχαν αγαπηθεί πολύ από τον γερμανικό λαό. Τα παραμύθια αποτελούσαν για εκείνη την εποχή, ένα αυθόρμητα αναδυόμενο στοιχείο πολιτισμικής κουλτούρας, παρόμοιο με τις μεσαιωνικές ιστορίες για ανδρείους ιππότες ή τους φωτισμένους αγίους της Εκκλησίας. Ενώ έβρισκαν μεγάλη απήχηση στις καρδιές των ανθρώπων, πρόκειται για ένα είδος "ανεπίσημης" λογοτεχνίας, εξοστρακισμένο από τον κόσμο των λογίων και των επιστημών.

Ως πατέρες του σύγχρονου παραμυθιού, οι αδελφοί Grimm ανέλαβαν το δύσκολο αυτό έργο, να αποτυπώσουν ιστορίες που αποτελούσαν κομμάτι της πλούσιας προφορικής παράδοσης. Άλλες ιστορίες αποτελούν εξ' ολοκλήρου δική τους νόηση, ενώ άλλες απλή καταγραφή λαϊκής παράδοσης, συχνά ημιτελής. Ως εκ τούτου εμπεριέχουν πολλά πολιτισμικά στοιχεία που αντιστοιχούν στα δεδομένα εκείνης της εποχής ή και παλαιότερων, στοιχεία δηλαδή τα οποία σήμερα μας φαίνονται αναχρονιστικά ή ξένα προς την παγκόσμια κουλτούρα. Οι αδελφοί Grimm επισημοποίησαν το παραμύθι ως κειμήλιο της πλούσιας γερμανικής πολιτισμικής κληρονομιάς, παράλληλα διεκδικώντας για τους εαυτούς τους μια θέση στο πάνθεον των μεγάλων Γερμανών ακαδημαϊκών, δίπλα στον Goethe και τον Heine. Το παραμύθι απέβαλλε τον πρόχειρο, ανεπίσημο χαρακτήρα του και μετεξελίχθηκε σε αυτοτελές λογοτεχνικό είδος.

Το όραμα των αδελφών Grimm ήταν να δώσουν την δική τους πινελιά στην υπό διαμόρφωση, με τα τότε δεδομένα, γερμανική κουλτούρα, μέσα στα πλαίσια της εθνικής ταυτότητας. Οι μετέπειτα αιώνες είδαν την εθνική κληρονομιά να απορροφάται στα πλαίσια μιας νέας, παγκόσμιας, "δυτικής" πολιτισμικής ταυτότητας. Στο ίδιο πνεύμα τα παραμύθια απώλεσαν τα στοιχεία που έκαναν ιδιαίτερα ως προς τις εκάστοτε εθνικές πολιτισμικές ταυτότητες, καθώς και όλα τα αναχρονιστικά, μεσαιωνικά ή βίαια στοιχεία, και εξομαλύνθηκαν ώστε να ταιριάξουν με τα ανθρωπιστικά πλαίσια του δυτικού πολιτισμού.  

Καθ' ότι δόθηκε έμφαση στα πανανθρώπινα νοήματα και ηθικά διδάγματα, οι ιστορίες προσαρμόστηκαν ώστε να βρουν νόημα για όλες τις ηλικίες και κουλτούρες, αποτελώντας την βάση για την προσωπική καλλιέργεια και ευτυχία. Ψυχολόγοι και ερευνητές αποπειράθηκαν να απομυθοποιήσουν τους συμβολισμούς τους και να διερευνήσουν μέσα από αυτά τα αρχέτυπα του ανθρώπου. Τα παραμύθια έγιναν αναπόσπαστο στοιχείο της σύγχρονης δυτικής πολιτισμικής ταυτότητας, κυριαρχώντας στα ράφια των βιβλιοπωλείων. Παράλληλα, πολλοί κινηματογραφιστές και σεναριογράφοι αναγνώρισαν την αξία τους, αντλώντας από αυτά νοήματα, ιδέες και διδάγματα, ή μεταφέροντας τα αυτούσια ή διασκευασμένα στην μικρή και μεγάλη οθόνη.