Μια φορά και έναν καιρό, μια κότα στην Ισπανία έκλωσε μια ντουζίνα αυγά, από τα οποία βγήκαν δώδεκα κοτόπουλα. Και ενώ για όλα της τα κοτόπουλα ήταν περήφανη, το νεότερο ήταν ένα πολύ παράξενο πράγματα, με μόνο ένα πόδι, ένα φτερό, ένα μάτι, μισό κεφάλι και μισό κορμί. "Ω θεέ", είπε η μητέρα του, "είναι ένα μισό κοτόπουλο και δεν θα γίνει ποτέ αρκετά δυνατό. Πρέπει να του δείξω ειδική φροντίδα". Το ονόμασε Medio Pollito, που σημαίνει μισό κοτόπουλο.
Η μαμά του Medio Pollito τον προστάτευε και έκανε τα πάντα για αυτόν. Αλλά και τα αδέλφια του του έδειχναν όλη τους την φροντίδα. Αλλά ο Medio Pollito μεγάλωνε και καθώς καταλάβαινε ότι ήταν μισό κοτόπουλο, ένιωθε άσχημα. Καθόταν πολλές ώρες μόνος του και μελαγχολούσε, ενώ τα βράδια έκλαιγε στα κρυφά. Ώσπου μια μέρα, είπε στην μητέρα και τα αδέλφια του: "Αφού είμαι μισό κοτόπουλο, θα πάω στη Μαδρίτη να βρω το άλλο μου μισό."
Η μητέρα του ξαφνιάστηκε, όμως θυμήθηκε την δική της νιότη πριν γνωρίσει τον κόκορα άντρα της, και σκέφτηκε πως δεν μπορούσε να του σταθεί εμπόδιο. Έτσι, ο Medio Pollito μάζεψε τα λιγοστά του πράγματα και αποχαιρέτησε τη μητέρα του και τα αδέλφια του. "Να είσαι ευγενικός με όσους βρεις στο δρόμο σου."
Στο δρόμο για τη Μαδρίτη συνάντησε μια βελανιδιά, μέσα στην οποία ήταν εγκλωβισμένος ο άνεμος, φυσώντας τα κλαδιά προς όλες τις κατευθύνσεις. "Medio Pollito", του είπε "σε παρακαλώ απελευθέρωσε με από τα κλαδιά. Θέλω να φυσήξω, γιατί αυτό είναι που πρέπει να κάνει ο άνεμος". Ο Medio Pollito δίχως σκέψη τον απελευθέρωσε. Ο άνεμος τότε του είπε: "Κάποια μέρα θα στο ξεπληρώσω".
Μετά από πολύ περπάτημα, ο Medio Pollito έφτασε στην Μαδρίτη, όπου άρχισε να αναζητάει το άλλο του μισό. Καμία όμως κότα δεν είχε μάτια να τον κοιτάξει, αφού ήταν ένα μισό κοτόπουλο. Απογοητευμένος και στεναχωρημένος, τριγυρνούσε στους δρόμους της Μαδρίτης, ώσπου ένα βράδυ έγινε το μοιραίο: στην άλλη άκρη του δρόμου βρέθηκε μια κότα με μόνο ένα πόδι, ένα φτερό, ένα μάτι, μισό κεφάλι και μισό κορμί. Οι δύό τους κοιτάχτηκαν καλά καλά μέσα στην άγρια νύχτα και ερωτεύτηκαν παράφορα με την πρώτη ματιά. Όταν όμως ο Medio Pollito έκανε κίνηση να διασχίσει ως την άλλη μεριά, μια άμαξα πέρασε από μπροστά του κοβοντάς του το δρόμο. Μόλις η άμαξα πέρασε, η κότα είχε χαθεί από το άλλο πεζοδρόμιο.
Ο Medio Pollito έτρεξε σε όλη τη Μαδρίτη μέσα στα άγρια μεσάνυχτα για να την βρει. Πήγε νότια, βόρεια, ανατολικά, δυτικά, και πάλι βόρεια και δυτικά, μετά πάλι ανατολικά, ώσπου... χάθηκε και έβαλε τα κλάματα. Τότε ο άνεμος, που του χρωστούσε χάρη, του είπε: "Για να σε ξεπληρώσω για το καλό που μου έκανες, θα σε ανεβάσω στο κατάλληλο σημείο για να βρεις την καλή σου".
Τότε ο άνεμος φύσηξε και σήκωσε τον Medio Pollito και τον τοποθέτησε στο καμπαναριό μιας πολύ ψηλής εκκλησίας, όπου βρίσκεται μέχρι σήμερα, δείχνοντας την πορεία του ανέμου. Όταν ο άνεμος μπερδεύεται, ανταλλάζουν κλεφτές ματιές με την καλή του, που βρίσκεται στην κορυφή του καμπαναριού της αντικριστής εκκλησίας.
