ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ ήταν μια νεραϊδούλα που την έλεγαν Λίλη και η οποία συνήθιζε να περνάει το χρόνο της μαζεύοντας λουλούδια. Τόσο πολύ της άρεσε αυτό που έκανε που περνούσε ώρες ατελείωτες για να βρει μόνο τα πιο μυρωδάτα απ' αυτά και οι άλλες νεραϊδούλες την αποκαλούσαν "το κορίτσι των λουλουδιών".
Έτσι όταν ήρθε η Πρωτομαγιά, οι άλλες νεράιδες της ζήτησαν να τους φτιάξει ένα μαγιοστέφανο. "Θέλουμε όμως να το φτιάξεις από τα πιο όμορφα και μυρωδάτα λουλούδια στο δάσος", της είπαν και αυτή δέχθηκε την πρόκληση.
Αυτή βγήκε μια βόλτα στον κοντινό αγρό για να μαζέψει λουλούδια. Πρώτη λοιπόν συνάντησε μια μαργαρίτα, της οποίας τα πέταλα μάδισε ένα - ένα, ύστερα τα πλησίασε στη μύτη της. Αφού χόρτασε το άρωμά της, έφτιαξε ένα στεφάνι από μαργαρίτες, το οποίο έδεσε στο σακίδιό της. Λίγα μέτρα πιο κάτω αναρωτήθηκε όμως: "Μήπως όμως υπάρχει κάποιο άλλο λουλούδι πιο ευωδιαστό;".
Πιο κάτω στο διάβα της βρήκε ένα μπουκέτο από ανθισμένα χρυσάνθεμα. "Πόσο όμορφα μυρίζουν!", αναφώνησε καθώς πλησίασε ένα κομμένο κλωνάρι στη μύτη της. Ύστερα έφτιαξε ένα μαγιοστέφανο από χρυσάνθεμα και το έδσε κι αυτό στο σακίδιό της, μαζί με το μαγιοστέφανο από μαργαρίτες. Μετά από λίγο πάλι όμως της μπήκαν αμφιβολίες για αν θα ήταν όντως το πιο ευωδιαστό στεφάνι σε ολόκληρο το δάσος. Έτσι συνέχισε τη βόλτα της.
Ύστερα συνέχισε να ψάχνει στον αγρό και να μαζεύει λουλούδια, φτιάχνοντας ένα μαγιοστέφανο απ' το κάθε είδος, ώσπου το σακίδιό της πλέον δεν χωρούσε άλλα. Όποιο λουλούδι όμως κι αν μάζευε, πάντα έμενε με την απορία για το αν ήταν όντως το πιο όμορφο και ευωδιαστό.
Τελευταία βρήκε μια τριανταφυλλιά, της οποίας τα λουλούδια είχαν μεγάλα αγκάθια και μια ευωδία που δεν είχε ξανασυναντήσει πουθενά. Με πολύ κόπο άπλωσε το χέρι της και με προσοχή έκοψε το πρώτο τριαντάφυλλο. Όσο κι αν πρόσεξε όμως, τα αγκάθια της τρύπησαν το δάχτυλο, προκαλώντας της μεγάλο πόνο. "Πολύ με δυσκολεύει αυτό το λουλούδι", είπε και συνέχισε να κόβει τριαντάφυλλα ώσπου με τα πολλά κατάφερε να ολοκληρώσει το μαγιοστέφανό της. Τόσο πολύ κουράστηκε μάλιστα, που σκέφτηκε να μη συνεχίσει άλλο.
Ενθουσιασμένη και καταϊδρωμένη απ' την προσπάθεια, γύρισε πίσω στις άλλες νεράιδες όπου τους παρουσίασε τα μαγιοστέφανα που είχε φτιάξει. "Λοιπόν τι λέτε;", τους είπε και ύστερα τους είπε την ιστορία πίσω απ' το κάθε μαγιοστέφανο.
"Αναμφισβήτητα το πιο όμορφο είναι αυτό με τα τριαντάφυλλα", της είπαν, "αφού μόχθησες τόσο για το φτιάξεις που έβαλες όλο σου το μεράκι". Αυτή πέταξε από τη χαρά της μόλις το άκουσε, αφού πράγματι λουλούδι που να την είχε παιδέψει όσο το τριαντάφυλλο, δεν υπήρχε.
