ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ σε ένα μαγεμένο νεραϊδοδάσος ζούσε μια νεραϊδούλα που την έλεγαν Μέλια και η οποία αγαπούσε πολύ το χορό. Η Μέλια όμως ήταν αδέξια πολύ και κάθε φορά που χόρευε ή έκανε γυμναστική, κατέληγε να κάνει λογής λογής ζημιές χωρίς η ίδια να το θέλει και οι άλλες νεράιδες την κορόιδευαν για αυτό. Έτσι κι αυτή δεν κυνηγούσε ποτέ το όνειρό της στο χορό.
Ώσπου μια μέρα, έτυχε να δει παράσταση μπαλέτου που είχαν διοργανώσει οι νεράιδες προς τιμή της βασίλισσας Τιτάνια. "Κοίτα τι όμορφα που κινούνται στο χώρο", αναφώνησε και άρχισε να ονειρεύεται πως κι αυτή θα γινόταν μια μέρα μια σπουδαία και μεγάλη μπαλαρίνα. "Τα όνειρα είναι για να τα κυνηγάμε", της είπε η Αστέρια, η οποία πάλεψε πολύ μέχρι να καταφέρει να αναγνωριστεί ως σπουδαία τραγουδίστρια, και της πρότεινε να βρει σχολή χορού. Οι άλλες νεράιδες όμως έσκασαν στα γέλια μόλις το άκουσαν.
Αυτή τότε έφυγε από το νεραϊδοδάσος και πήγε στην κοντινότερη πόλη ανθρώπων όπου άρχισε να χτυπάει λογής λογής πόρτες για να βρει κατάλληλη σχολή. Όταν με τα πολλά τη βρήκε, έκανε εντατικά μαθήματα μέρα - νύχτα. Με πολλή πειθαρχία κατάφερε να φτάσει να δώσει εξετάσεις για να γίνει χορεύτρια, όμως τόσος ήταν ο ενθουσιασμός της κατά τη διάρκεια των εξετάσεων που ξεχάστηκε και πάλι άρχισε να κουτουλάει ή να χτυπάει τους άλλους με την αδεξιότητά της. "Ίσως θα έκανες καλύτερα για το Τσίρκο", την κορόιδεψαν οι άλλες χορεύτριες στη σχολή κι αυτή έβαλε τα κλάματα, πιστεύοντας πως σίγουρα δεν θα είχε καμία τύχη στο χορό.
Τόσο βαριά δε πήρε τα σχόλια απόρριψής τους, που πήγε στο κοντινό Τσίρκο να δει αν είχαν δίκιο καθώς και για να ξεχαστεί. Πλήρωσε το εισιτήριο και κάθισε ήσυχα στη θέση της περιμένοντας να αρχίσει το θέαμα. Εκείνη τη στιγμή όμως έκανε πρόβα μια ακροβάτρια, η οποία μόλις την είδε στενοχωρημένη τη ρώτησε τι είχε.
"Είμαι αδέξια και κάθε φορά που χορεύω καταλήγω να κάνω ζημιές... δεν κάνω για χορεύτρια", της είπε αυτή δακρύζοντας.
"Ίσως τότε πρέπει να μάθεις... ισορροπία", της απάντησε η ακροβάτρια και έπειτα αναπήδησε πάνω σε ένα σχοινί που είχε τεντώσει για να κάνει ακροβατικά. Ύστερα της έδειξε ασκήσεις ισορροπίας και την βοήθησε να ανεβεί και η ίδια πάνω στο σχοινί ώστε να μάθει να στηρίζεται με μόνο το ένα πόδι.
"Θα με βοηθήσει αυτό;", τη ρώτησε η Μέλια.
"Θα... πετάς!", της είπε η ακροβάτρια, έπειτα την έβαλε να κάνει τις ασκήσεις με κλειστά τα μάτια. Αυτή αναθάρρεψε τόσο που πέτυχε το στόχο της και κατάφερε να κρατάει την ιστορροπία της, που αντί να γυρίσει πίσω στη σχολή χορού, πήγε πίσω στη νεραϊδοχώρα και στις αδελφές της νεράιδες, όπου και παρουσίασε το χορευτικό της νούμερο μπροστά στην Τιτάνια. Όλες οι νεράιδες μαγεύτηκαν και απόρησαν με την πρόοδό της.
"Μα καλά πως τα κατάφερες;", τη ρώτησαν και αυτή απλά χαμογέλασε. Ύστερα συνέχισε να χορεύει ανέμελη, κρατώντας την ισορροπία της τόσο τέλεια που κανείς δεν βρέθηκε να της βρει ψεγάδι ή να της ξαναπεί ότι ήταν αδέξια.
Ήταν η αρχή μιας λαμπρής και μεγάλης καριέρας ως χορεύτρια.