Μια φορά και έναν καιρό, σε ένα μεγάλο κτήμα με πολλά χωράφια ζούσε ένας αφέντης, ο οποίος ήταν πολύ τεμπέλης και ανέθετε όλες τις αγροτικές δουλειές στον εργάτη του. Μια μέρα όμως, ο εργάτης, ο οποίος ήταν πονηρός, του είπε: "Αφέντη ήρθε ο καιρός να φυτέψουμε στα χωράφια. Θέλω όμως να ξέρω από πριν την αμοιβή μου".
"Πολύ καλά. Ό,τι φυτρώσει πάνω απ' τη γη θα είναι δικό μου, και σαν αμοιβή για τον μόχθο σου θα πάρεις ό, τι βρίσκεται κάτω απ' το έδαφος.", του απάντησε ο αφέντης.
Έτσι λοιπόν, ο εργάτης πήγε στον κήπο και φύτεψε πατάτες, οι οποίες ως γνωστόν, φυτρώνουν μέσα στη γη. Όταν ήρθε η ώρα τους, ο εργάτης της μάζεψε σε μεγάλα καλάθια και τις πούλησε στην λαϊκή αγορά για μεγάλη αμοιβή. Ο αφέντης όμως οργίστηκε μόλις το έμαθε.
"Με κορόιδεψες, και έτσι την επόμενη φορά που θα φυτέψεις, θέλω να πάρεις εσύ ό,τι βρίσκεται πάνω απ' το έδαφος για αμοιβή, και το υπόλοιπο να μείνει σε μένα", του είπε.
Σύμφωνοι, του είπε ο εργάτης, και έτσι φύτεψε στάχυα. Ο αφέντης του πήρε μόνο τις ρίζες, ενώ αυτός έβγαλε μια πλούσια σοδειά την οποία πούλησε και κέρδισε μια περιουσία.
Με τα λεφτά αυτά αγόρασε δικά του χωράφια και δεν ξαναχρειάστηκε να δουλέψει στον τεμπέλη αφέντη, ο οποίος από εκείνη τη μέρα αποφάσισε να ασχολείται μόνος του με τα αγροτικά και να μην τα εμπιστεύεται σε άλλους.
