ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ ήταν μια νεραϊδούλα που την έλεγαν Χρύσα και η οποία είχε μεγάλο ταλέντο στη ζωγραφική. Τόσο μάλιστα αγαπούσε αυτό που έκανε, που συνήθιζε να περνάει ώρες ατελείωτες, ζωγραφίζοντας με το πινέλο της τα πιο όμορφα τοπία με την παραμικρή λεπτομέρεια. Τόσο χρόνο που σπαταλούσε σε κάθε πίνακα όμως, σπανίως κατάφερνε να παρουσιάσει κάτι ολοκληρωμένο.
Έτσι μια μέρα πήρε το θάρρος να παρουσιάσει τα μισοτελειωμένα εκθέματά της μπροστά στις άλλες νεράιδες, οι οποίες έμειναν με το στόμα ανοιχτό. "Αυτό μου πήρε δυο μέρες και ακόμα να το τελειώσω", τους είπε δείχνοντάς τους μια υπέροχη ζωγραφιά ενός βουνού απ' το οποίο έλειπε η κορφή. "Και αυτό μια εβδομάδα", συμπλήρωσε δείχνοντάς τους ένα μισοτελειωμένο δέντρο ζωγραφισμένο με τα κλαδιά του με κάθε λεπτομέρεια, αλλά χωρίς κορμό.
"Γιατί δεν ζωγραφίζεις κάτι πιο απλό τότε;", την προκάλεσαν αυτές, και της ζήτησαν να τους ζωγραφίσει τον έναστρο ουρανό με το φεγγάρι μέχρι την επόμενη μέρα. Κι αυτή με τη σειρά της το έβαλε στόχο να τα καταφέρει.
Περίμενε λοιπόν καλά καλά να βραδιάσει, ύστερα τοποθέτησε το καβαλέτο και τα πινέλα της κοντά στο παράθυρο, ώστε να βλέπει απευθείας τον ουρανό με τα άστρα. Όταν ήρθε η ώρα, γέμισε τον καμβά με σκούρο μπλε ώστε να θυμίζει τη νύχτα και άρχισε να προσθέτει ένα ένα τα αστέρια με κίτρινο χρώμα. Τόσο πολύ μπερδεύτηκε όμως όταν κάποια στιγμή γκρίζα σύννεφα άρχισαν να γεμίζουν τον ουρανό που τα άφησε μισοτελειωμένα.
Όταν μετά από λίγο τα γκρίζα σύννεφα διαλύθηκαν, άρχισε να ζωγραφίζει το φεγγάρι, παρατηρώντας τις διαβαθμίσεις του κίτρινου και προσπαθώντας να τις αποτυπώσει με κάθε λεπτομέρεια στο χαρτί. Τόσο πολύ τη συνεπήρε αυτό που έκανε και τόσο στάθηκε στις λεπτομέρειες που ούτε που κατάλαβε πότε πέρασε η ώρα. Έτσι όταν κάποια στιγμή άρχισε να χαράζει και το φεγγάρι να κρύβεται, αυτή έμεινε να απορεί: "Τα υπόλοιπα άστρα τα ξέχασα;".
Δεν πρόλαβε καλά καλά να ολοκληρώσει τη φράση της και ο ουρανός γέμισε εκ νέου γκρίζα σύννεφα τα οποία κάλυψαν τα αστέρια που είχαν απομείνει. Αυτή τόσο εκνευρίστηκε που πήρε το πινέλο με την κίτρινη μπογιά, το πασάλειψε με μπλε, και θυμωμένη τράβηξε τόσο πολλές πινελιές πάνω στον πίνακα που τον έκανε αγνώριστο. Όταν μετά από λίγο κατάλαβε τι έκανε πάνω στα νεύρα της, κάθισε σε μια γωνιά και έβαλε τα κλάματα.
"Καλά, είναι τέλειο!", της είπαν οι άλλες νεράιδες μετά από λίγο μόλις ξύπνησαν και αντίκρισαν το δημιούργημά της. "Είσαι πολύ καλή στην αφηρημένη τέχνη", συμπλήρωσαν και της εξήγησαν πως το έργο της θύμιζε πολύ αυτά του διάσημου ζωγράφου Van Gogh. Αυτή απόρησε πολύ μόλις το άκουσε, ύστερα κοίταξε καλά τον πίνακά της και συμφώνησε πως άθελά της είχε όντως ζωγραφίσει κάτι πάρα πολύ όμορφο.
Από εκείνη τη μέρα και αφού εισέπραξε ένα μεγάλο χειροκρότημα από τις άλλες νεράιδες, αποφάσισε να μην ξοδεύει τόσο πολύ χρόνο σε λεπτομέρειες παρά μόνο να αφήνει τη δημιουργικότητά της ελεύθερη να πειραματιστεί.
