ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ ήταν ένας νάνος βασιλιάς που τον έλεγαν Όνειρο. Όνειρος όμως, όνομα και πράγμα, αφού είχε όνειρο οι υπήκοοί του να τον θυμούνται ως τον καλύτερο και πιο σπουδαίο βασιλιά όλων των εποχών.
Μια μέρα λοιπόν, έτυχε ο ξύλινος θρόνος στον οποίο αναπαυόταν να σπάσει απ' το βάρος. Ο βασιλιάς Όνειρος το εξέλαβε σαν σημάδι απ' τον ουρανό και έτσι ζήτησε να έρθουν σύμβουλοι και μάγοι απ' όλο το βασίλειο να του το ερμηνεύσουν. "Σίγουρα είναι σημάδι Μεγαλειότατε", του είπαν αυτοί, "πως ήρθε η ώρα να χτίσετε ένα βασίλειο πιο στέρεο κι απ' τα βουνά".
Αυτός ενθουσιάστηκε μόλις το άκουσε. Έτσι έδωσε εντολή να μαζευτούν όλοι οι ξυλοκόποι και οι τεχνίτες ξυλουργοί του βασιλείου και να οικοδομήσουν σπίτια και παλάτια πελώρια απ' το ξύλο που έβρισκαν σε αφθονία απ' το κοντινό δάσος. Οι νάνοι δούλεψαν μέρα - νύχτα για να κάνουν την επιθυμία του πραγματικότητα και έτσι σε λίγες μόνο μέρες του παρουσίασαν μια ολόκληρη πολιτεία φτιαγμένη απ' το καλύτερο και πιο δυνατό ξύλο, καθώς και ένα παλάτι που μόνο στα όνειρά του θα μπορούσε να βάλει.
Δεν πρόλαβαν να περάσουν λίγες μόνο ώρες όμως και μια δυνατή μπόρα ξέσπασε η οποία έριξε τα ξύλινα θεμέλια των σπιτιών κάτω, μετατρέποντάς τα σε παράγκες. Οι νάνοι έντρομοι βγήκαν απ' τα σπίτια τους και κρύφτηκαν κάτω απ' τα δέντρα του δάσους να προστατευτούν. "Ίσως δεν ήταν σωστή η επιλογή του υλικού", είπαν οι σύμβουλοι στον βασιλιά Όνειρο ο οποίος δεν πίστεψε στα μάτια του.
Έπειτα, έδωσε εντολή να του φτιάξουν μια πολιτεία από πέτρα, την οποία έβρισκαν σε αφθονία απ' τα γειτονικά λατομεία. Έτσι και έγινε: χτίστες και σκαφτιάδες απ' όλο το βασίλειο μαζεύτηκαν και ύψωσαν πελώρια κτίρια, φτιαγμένα από πέτρα, συντριβάνια, αγάλματα και γέφυρες, καθώς και ένα Κάστρο για τον βασιλιά Όνειρο ώστε να μην κινδυνεύει από τίποτα. Αυτός μόλις το είδε, έμεινε με το στόμα ανοιχτό, αφού σιγουρεύτηκε πως με τόσους τόνους πέτρα στοιβαγμένους, το βασίλειό του δεν θα κατέρρε ποτέ.
Λίγους μήνες αργότερα όμως, έγινε ένας δυνατός σεισμός ο οποίος τα γκρέμισε όλα, μετατρέποντάς τα σε ερείπια. Μαζί και το Κάστρο του Όνειρου, τον οποίο έσπευσαν να σώσουν οι νάνοι άρον άρον. Αυτός τότε απογοητεύτηκε πολύ, πιστεύοντας πως αφού η πέτρα δεν αποδείχθηκε αρκετά ανθεκτική, κανένα υλικό δεν θα έδειχνε την αντοχή που χρειάζεται ώστε να χτίσει ένα βασίλειο για το οποίο να τον θυμούνται.
Εκεί που έκανε τον περίπατό του όμως στο δάσος, ένα αηδόνι βρέθηκε να του πει: "Να φτιάξεις ένα βασίλειο από όνειρο, που δεν θα πέσει ποτέ".
Αφου το σκέφτηκε, φώναξε συγγραφείς, ποιητές και ηθοποιούς, οι οποίοι αντί να χτίσουν συντριβάνια και πλατείες, άρχισαν να γράφουν ποιήματα, να τραγουδούν και να σκηνοθετούν υπέροχα θεατρικά έργα, όλα προς τιμήν του μεγάλου βασιλιά Όνειρου. Τόσο μεγάλη επιτυχία γνώρισαν τα δημιουργήματά τους, που το όνομα του βασιλιά έγινε γνωστό ως τα πέρατα της γης, όπου το έμαθαν ξωτικά, νεράιδες και γίγαντες απ' όλο το μαγεμένο δάσος και ακόμη παραπέρα. Τόσο σπουδαίο έγινε μάλιστα το βασίλειό του, που τα έργα των ποιητών και των συγγραφέων τα διάβασαν γενιές και γενιές, μικρών και μεγάλων, παιδιών.
Και έτσι το όνομα του βασιλιά Όνειρου έμεινε στην ιστορία, αφού δεν βρέθηκε κανένας άνεμος και κανένας σεισμός να γκρεμίσει το βασίλειό του, που ήταν φτιαγμένο απ' το ίδιο υλικό που είναι φτιαγμένα τα όνειρα.
