ΕΝΑ ΛΑΟΥΤΟ κάποτε με καταγωγή από την Κρήτη είχε όνειρο να παίξει μια μέρα σε ορχήστρα. "Όλες οι λύρες της Κρήτης με παρακαλάνε για να παίξω μαζί τους", έλεγε και ξανάλεγε, όμως αυτό θεωρούσε πως του άξιζε μια πιο αρχοντική τύχη. Έτσι μια μέρα, πήρε το πλοίο για την Αθήνα.
Αφού ρώτησε φίλους και γνωστούς για τα ωδεία των Αθηνών, κατέληξε σε αυτό που είχε την καλύτερη φήμη. Ενθουσιασμένο φόρεσε τα καλά του, και χτύπησε την πόρτα, έπειτα περίμενε υπομονετικά κάποιος να του ανοίξει. Λίγη ώρα αργότερα στην πόρτα φάνηκε ένα γαλλικό κόρνο.
"Είμαι γόνος της ξακουστής οικογενείας των λαουτοειδών", του είπε το λαούτο με περηφάνεια, και συνέχισε: "και έχω έρθει από την λεβεντογέννα Κρήτη για να μπω στην ορχήστρα σας".
Το γαλλικό κόρνο όμως δεν εντυπωσιάστηκε καθόλου. Καλωσόρισε το λαούτο ψυχρά στο ωδείο, έπειτα φώναξε τα άλλα μουσικά όργανα, τρομπέτες, πιάνα, κιθάρες και βιολιά, για να αποφασίσουν αν τον θέλουν ή όχι. "Ας μας παίξει κάτι ο νεαρός", είπε πρώτο ένα βιολοντσέλο, το οποίο είχε την φήμη αυστηρού κριτή.
Το λαούτο έβγαλε τις σημειώσεις από την τσάντα του και βρήκε μια από τις πιο όμορφες μαντινάδες για να τους παίξει. "Λύρα, λαούτα, μπαλωθιές, Ανάσταση στην Κρήτη, χαρά, υγεία, δύναμη και στο δικό σου σπίτι", τραγούδησε μπροστά τους, δίνοντας τον καλύτερό του εαυτό. Φτάνοντας στο τέλος της μαντινάδας καταχειροκροτήθηκε.
"Ωραία όλα αυτά", είπε το βιολοντσέλο, "αλλά ο ήχος σου δεν ταιριάζει με τα υπόλοιπα μουσικά όργανα του ωδείου", είπε το βιολοντσέλο. Τα άλλα μουσικά όργανα με μεγάλη λύπη κατάλαβαν πως είχε δίκιο και συμφώνησαν.
"Μα όλες οι λύρες της Κρήτης παρακαλάνε για να συνεργαστούν μαζί μου", τους είπε το λαούτο γεμάτο απορία. Έπειτα όμως κοίταξε τριγύρω και δεν είδε ούτε μια λύρα, παρά μόνο μια πρωτεουσιάνα άρπα, η οποία δεν καταδεχόταν καν να τον κοιτάξει. Αυτό τότε απογοητεύτηκε πολύ... "Εντάξει λοιπόν... ας φύγω", είπε και άρχισε να μαζεύει τα πράγματά του. Έπειτα και τα υπόλοιπα μουσικά όργανα γύρισαν στις δουλειές τους.
Τότε πετάχτηκε ένα βιολί με καταγωγή από την Κύπρο, το οποίο είπε: "Με συγχωρείτε κύριε, αλλά εμείς στην Κύπρο το συνηθίζουμε να συνοδεύουμε το λαούτο με βιολί αντί για λύρα. Μήπως θα θέλατε να συνεργαστείτε μαζί μου;". Μόλις το βιολοντσέλο το άκουσε, κοκκίνισε από το κακό του. Έπειτα όμως και άλλα βιολιά, με καταγωγή τα νησιά, θυμήθηκαν παραδοσιακά τραγούδια στα οποία είχαν συνεργαστεί με κάποιο λαούτο. Δεν πρόλαβε καλά καλά λοιπόν λαούτο να μαζέψει τα πράγματά του, και είχε βρεθεί ολόκληρη ομάδα από βιολιά πρόθυμα να συνεργαστούν μαζί του.
"Βεβαίως και θέλω", τους απάντησε το λαούτο. Έπειτα μαζί με τα βιολιά άρχισαν να παίζουν παραδοσιακούς νησιώτικους χορούς, και είδαν πως οι μελωδίες τους έδεναν πολύ όμορφα μεταξύ τους. Και έτσι λοιπόν το καλό μας λαούτο όχι μόνο έγινε δεκτό στο ωδείο, αλλά απέκτησε και φήμη, αφού όλοι πλέον ήθελαν να συνεργαστούν μαζί του.
