ΕΝΑ ΣΑΞΟΦΩΝΟ κάποτε με καταγωγή την Νέα Ορλεάνη της Αμερικής χρειάστηκε να μείνει για καιρό στην Αθήνα, για τις ανάγκες μουσικής παράστασης. Τον πρώτο καιρό τα περνούσε πολύ όμορφα: επισκέφτηκε την Ακρόπολη, έκανε βόλτες στο Μοναστηράκι και στο Θησείο, ενώ όταν ήρθε το πρώτο σαββατοκύριακο πήρε το πλοίο για να επισκεφτεί τα νησιά.
Μετά από μερικές εβδομάδες όμως το έπιασε μεγάλη νοσταλγία. "Μου λείπει η πατρίδα μου η Νέα Ορλεάνη", έλεγε και ξανάλεγε στα άλλα μουσικά όργανα και αξεσουάρ στο ωδείο όπου έμενε. Και έτσι οι μέρες περνούσαν, και δεν του έκανε καθόλου κέφι στις πρόβες: όλα του έφταιγαν, και δεν μπορούσε να βρει την ομορφιά σε τίποτε, αφού όλα του φαίνονταν ξένα. Και κάπως έτσι, με τα μούτρα μονίμως κατεβασμένα, το καλό μας σαξόφωνο με τα χίλια ζόρια εμφανιζόταν για πρόβα. Όταν δε το έκανε, η μουσική του είχε κάτι το μελαγχολικό, ακόμα και αν έπαιζαν τραγούδι με χαρούμενο ρυθμό.
Τα άλλα μουσικά όργανα και αξεσουάρ στο ωδείο είχαν αρχίσει να ανησυχούν πως αν συνέχιζε αυτή η κατάσταση, σύντομα δεν θα μπορούσαν να ανεβάσουν παράσταση μαζί του. Έτσι λοιπόν, συζήτησαν το πρόβλημα για να βγάλουν άκρη. "Αφήστε, θα το αναλάβω εγώ", τους είπε ένα βιολί, το οποίο ήξερε από μελαγχολία.
Στο διάλειμμα, πήγε και βρήκε το σαξόφωνο στο καμαρίνι του. "Μου λείπει η πατρίδα μου, και όλα εδώ μου φαίνονται ξένα", του είπε αυτό.
"Τι είναι αυτό που σου λείπει περισσότερο;", το ρώτησε πίσω το βιολί.
"Εμείς στην Νέα Ορλεάνη έχουμε μια ιδιαίτερη παράδοση με την μουσική, την οποία δεν μπορώ να βρω πουθενά αλλού στον κόσμο", του απάντησε αυτό.
Το βιολί άκουσε προσεκτικά όσα είχε να του πει, έπειτα γύρισε πίσω στα άλλα μουσικά όργανα και τους εξήγησε πως έχει η κατάσταση. Αφού το συζήτησαν αρκετά, κατέληξαν στο ότι έπρεπε να κάνουν το σαξόφωνο να νιώσει άνετα, όπως στο σπίτι του. Το βιολί λοιπόν, μαζί με το πικάπ, πήγαν στην δισκοθήκη του ωδείου, την οποία σκάλισαν ώρες ατελείωτες, μέχρι να βρουν μουσικά ακούσματα κοντά σε αυτά που άκουγε το σαξόφωνο στην πατρίδα του. Κατέληξαν σε έναν παλιό δίσκο του Louis Armstrong, ενός διάσημου μουσικού της jazz με καταγωγή την Νέα Ορλεάνη, του οποίου τα τραγούδια ήταν ξακουστά σε όλο τον κόσμο.
Την επόμενη μέρα πάλι, και χωρίς να χάνουν πολύ χρόνο, όλα μαζί τα μουσικά όργανα μαζεύτηκαν και άρχισαν τις πρόβες, ώστε να κάνουν έκπληξη στο σαξόφωνο. Συνεννοήθηκαν δε με το πικάπ, ώστε μόλις το σαξόφωνο έμπαινε στο δωμάτιο, να έβαζε κατευθείαν την μουσική του Louis Armstrong να παίζει. Έτσι και έγινε.
"Θεέ μου τι γλυκιά μελωδία!", είπε αυτό με δάκρυα συγκίνησης μόλις έφτασε η μουσική στα αυτιά του. Τα άλλα μουσικά όργανα με την σειρά τους άρχισαν να παίζουν τα αγαπημένα του τραγούδια, το καθένα βγάζοντας τον δικό του ήχο. Από εκείνη την στιγμή το σαξόφωνο λύθηκε, και ένιωθε σαν να βρισκόταν στο σπίτι του, στην Νέα Ορλεάνη.
Μήνες ολόκληρους αργότερα, και αφού το σαξόφωνο συμμετείχε σε όλες τις παραστάσεις και έδωσε τον καλύτερό του εαυτό, πήρε τον δρόμο της επιστροφής για την πατρίδα του. Τα άλλα μουσικά όργανα μαζεύτηκαν στο αεροδρόμιο για να το αποχαιρετήσουν, και αυτό με τη σειρά του τους ευχαρίστησε για την φιλοξενία τους. "Θα μου λείψετε πολύ και σεις και η όμορφη Ελλάδα", τους είπε καθώς επιβιβάστηκε στο αεροπλάνο για να πετάξει μακριά.
Την επόμενη χρονιά, και για να ανταποδώσει, το σαξόφωνο κάλεσε τα άλλα μουσικά όργανα στην Νέα Ορλεάνη, όπου έδωσαν μουσική παράσταση και είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν από κοντά τα μυστικά της Jazz μουσικής.
