ΕΝΑ ΒΙΟΛΙ κάποτε σε ένα ωδείο είχε όνειρο να παίξει σε σε μιούζικαλ. «Εγώ είμαι πλασμένο για ανώτερα πράγματα», έλεγε και ξανάλεγε. Τα άλλα μουσικά όργανα στο ωδείο το θαύμαζαν πολύ για το ταλέντο και το εκλεπτυσμένο του γούστο, θεωρούσαν όμως πως δεν μπορούσαν να το βοηθήσουν στο όνειρό του.
«Εκεί θα φανεί το ταλέντο του καθενός», τους έλεγε το βιολί για να τους πείσει, και συνέχιζε: «αρκεί να βρούμε ηθοποιούς με δυνατή και μελωδική φωνή, καθώς και σκηνογράφο, κοστούμια και φανταχτερά σκηνικά». Αυτά πάλι του ξέκοβαν κάθε συζήτηση. «Ας παίξουμε καλύτερα σε καμιά δημοτική εκδήλωση», του είπε μια μέρα το κλαρίνο οργισμένο. Έπειτα πάλι όλα τα μουσικά όργανα, το ένα μετά το άλλο, του είπαν πως το όνειρό του ήταν ακατόρθωτο και πως δεν υπήρχε καν λόγος να το συζητούν. Ήταν ένα εξαιρετικά πολύπλοκο εγχείρημα.
«Ας είναι, θα ανεβάσω το μιούζικαλ μόνος μου», είπε το βιολί, που δεν είχε μάθει να το βάζει κάτω. Έπειτα άρχισε να ψάχνει βιβλία για να βρει κατάλληλο έργο. Αφού διάβασε και έψαξε πολύ, κατέληξε πως το μιούζικαλ που θα ήθελε να ανεβάσει ήταν το «Φάντασμα της Όπερας», ένα έργο με πανέμορφα σκηνικά και πολύπλοκες μουσικές συνθέσεις. Έτσι λοιπόν, άρχισε ολομόναχο να μελετάει μέρα – νύχτα πως θα μπορούσε να το ανεβάσει παράσταση, ξεκινώντας από την μουσική για την οποία γνώριζε ήδη, μέχρι τα σκηνικά και τη χορογραφία για τα οποία δεν ήξερε τίποτα.
Τα άλλα μουσικά όργανα απόρησαν, αφού μετά τις πρόβες αυτό χάνονταν στο δωμάτιό του και φαινόταν πάλι την επόμενη μέρα. Άλλες φορές πάλι, κυκλοφορούσε η φήμη ότι το έβλεπαν ξύπνιο μέσα στα άγρια μεσάνυχτα να κάνει πρόβα μόνο του στο σαλόνι, παίζοντας όσο πιο σιγά γίνεται για να μην ενοχλήσει κανέναν, και να υποδύεται διάφορους ρόλους στο χώρο. Κάθε φορά όμως που το ρωτούσαν, αυτό τους απαντούσε κοφτά πως "κάτι ετοίμαζε", χωρίς να μπει σε λεπτομέρειες. Και έτσι οι μέρες περνούσαν, και κανένας δεν ήξερε τι πραγματικά συνέβαινε.
Η περιέργειά τους όμως λύθηκε όταν μια μέρα χτύπησε την πόρτα του ωδείου ένα εκκλησιαστικό όργανο: «Καλησπέρα σας. Έμαθα ότι ένας ανερχόμενος σκηνοθέτης θέλει να ανεβάσει το Φάντασμα της Όπερας και ήρθα να ρωτήσω», τους είπε. Και έπειτα πάλι τις επόμενες μέρες χτύπησαν την πόρτα του ωδείου ένα τσέλο, ένα κλαρινέτο, μια άρπα, και ένα τρομπόνι.
Τα μουσικά όργανα του ωδείου γεμάτα περιέργεια για το τι ετοίμαζε το βιολί σκέφτηκαν να ανοίξουν στα κρυφά την πόρτα του δωματίου του. Με αυτό που αντίκρισαν έμειναν με το στόμα ανοιχτό: το βιολί είχε γεμίσει το δωμάτιο με φανταχτερά ρούχα, καλοραμμένα κοστούμια, μάσκες, καθώς και λογής λογής περίτεχνα σκηνικά εξαρτήματα. Στους τοίχους βρίσκονταν κρεμασμένες με πινέζα παρτιτούρες και άλλα πλάνα με βελάκια και σημειώσεις πάνω σε ζωγραφιές από μουσικές σκηνές. Στο τραπέζι πάλι, το βιολί είχε αφήσει προσκλήσεις τυλιγμένες με κόκκινες κορδέλες. «Θα χαρώ πολύ να παρευρεθείτε στο πρώτο μου μιούζικαλ σαν σκηνοθέτης», έγραφαν στο πάνω μέρος.
Τις επόμενες μέρες, το βιολί τους ανακοίνωσε την πρόθεσή του να ανεβάσει μιούζικαλ στον χώρο του ωδείου, και τους μοίρασε τις προσκλήσεις. «Ίσως κάναμε λάθος», σιγοψιθύρισαν αυτά αναμεταξύ τους, αλλά πάλι το κλαρίνο ακόμα δυσκολευόταν να πιστέψει πως το βιολί θα κατάφερνε να στήσει ολόκληρο έργο μόνο του.
Έτσι την μέρα της παράστασης, τα μουσικά όργανα το ένα μετά το άλλο κάθισαν στις θέσεις τους και περίμεναν υπομονετικά να δουν για να κρίνουν. Η παράσταση ξεκίνησε, και μέσα σε μερικά λεπτά ήδη είχαν ξεσπάσει σε χειροκροτήματα: το βιολί είχε σκηνοθετήσει ένα μιούζικαλ πανέμορφο, γεμάτο γλυκές μελωδίες, φαντασμαγορικά εφέ και μια χορογραφία που δεν την χωρούσε ο νους τους. Το τελικό αποτέλεσμα τους φάνηκε δε τόσο πολύπλοκο που απόρησαν για το πως το βιολί κατάφερε να συλλάβει με την φαντασία του τόση λεπτομέρεια.
«Θα ήθελα να ευχαριστήσω πολύ όσους πίστεψαν σε μένα, αλλά περισσότερο όσους με την αμφιβολία τους με πείσμωσαν να τα καταφέρω», είπε το βιολί στο τέλος της παράστασης. Τα άλλα μουσικά όργανα που δεν μπορούσαν να πιστέψουν στα μάτια τους, χειροκροτούσαν δίχως σταματημό.
Φήμες λένε πως χρόνια ολόκληρα αργότερα το βιολί έγινε τόσο μεγάλος σκηνοθέτης που τα μιούζικάλ του έπαιζαν σε θέατρα στο Λονδίνο και στο θέατρο Μπρόντγουεϊ στην Νέα Υόρκη.
