EΝΑ ΚΟΥΤΑΛΙ κάποτε σε ένα νοικοκυριό ήταν πολύ λαίμαργο, με αποτέλεσμα κάθε φορά που ερχόταν η ώρα της σούπας να λερώνει τα τραπεζομάντηλα. "Θα βοηθούσε πολύ αν δεν έπεφτες με τα μούτρα!", του έλεγαν τα άλλα σκεύη και ασημικά. Τόση ήταν δε η φήμη της λαιμαργίας του που η καφετιέρα κυκλοφορούσε για αυτό λογής λογής άσχημα κουτσομπολιά.
"Μάθαμε ότι κόντεψες να πνιγείς μέσα στη σούπα!", είπαν στο κουτάλι μια μέρα τα άλλα σκεύη και ασημικά. "Ή έτσι μας είπε η καφετιέρα...", συμπλήρωσαν μόλις αυτό τα διέψευσε όλα. Το κουταλάκι τότε θύμωσε πολύ και πήγε να βρει την καφετιέρα για να της ζητήσει εξηγήσεις.
"Δεν ευθύνομαι εγώ καλό μου κουταλάκι, αλλά εσύ που κάθε φορά πέφτεις με τα μούτρα στη σούπα", του είπε αυτή. "Κι αυτό γιατί το πιάτο της σούπας είναι ρηχό. Αν θέλεις όμως, μπορώ να σερβίρω καφέ σε μια βαθιά κούπα, και να αποδείξεις σε όλους μας ότι μπορείς να πιεις τον καφέ χωρίς να τα κάνεις όλα χάλια",συνέχισε. Το κουταλάκι το σκέφτηκε, αλλά μετά από λίγο αποδέχθηκε την πρόκληση.
"Και εγώ τι θα απογίνω;", ρώτησε ένα καλαμάκι που βρισκόταν λίγο πιο πέρα στον πάγκο. "Α, εσύ μπορείς να πιεις τη σούπα, αφού δε θα την πιει το κουταλάκι", του απάντησε η καφετιέρα. Έτσι συμφώνησαν να στήσουν έναν διαγωνισμό μπροστά στα σκεύη και ασημικά του σπιτιού, και να αποδείξουν ότι ο ένας θα μπορούσε να κάνει την δουλειά του άλλου το ίδιο καλά ή και καλύτερα.
Έτσι και έγινε. Την επόμενη μέρα έβαλαν ένα πιάτο σούπα και μια βαθιά κούπα καφέ στον πάγκο. Το κουταλάκι και το καλαμάκι πήραν θέσεις, και μόλις η καφετιέρα τους έδωσε το σύνθημα έπεσαν με τα μούτρα: το κουταλάκι αυτή την φορά στον καφέ, και το καλαμάκι στη σούπα. "Τα κατάφερα!", είπε πρώτο το καλαμάκι μετά από λίγα λεπτά, και έδειξε στα άλλα σκεύη και ασημικά το άδειο πιάτο, το οποίο ήταν τέλεια καθαρισμένο, αφού είχε ρουφήξει μέχρι και την παραμικρή σταγόνα σούπας. Το καλό μας κουταλάκι πάλι δεν είχε φτάσει ούτε στη μέση, αφού από την λαιμαργία του κάθε φορά που βούταγε μέσα στον καφέ ο μισός του έπεφτε και ξαναχυνόταν πάλι μέσα. "Δώστε μου λίγο χρόνο ακόμα", τους είπε το κουταλάκι, και συνέχισε να προσπαθεί. Και οι ώρες περνούσαν, και έξω έπεφτε σκοτάδι. Έτσι τα άλλα σκεύη και ασημικά σκέφτηκαν να το αφήσουν και να πέσουν για ύπνο, και να δουν την επόμενη μέρα τι είχε καταφέρει.
"Αν έπινες τον καφέ αργά και προσεκτικά αντί για λαίμαργα και βιαστικά θα είχες τελειώσει ήδη από χθες!", του είπαν το επόμενο πρωί που το βρήκαν να συνεχίζει να προσπαθεί και να μην έχει φτάσει ούτε στη μέση της κούπας. Με τα πολλά αυτό παραδέχθηκε πως οι κινήσεις του ήταν τόσο γρήγορες και άτσαλες που όσο κι αν προσπαθούσε ο μισός καφές του ξανάπεφτε πάλι μέσα στην κούπα. Και έτσι δεν θα τέλειωνε ποτέ.
"Ο μεγάλος μας νικητής λοιπόν είναι το καλαμάκι!", είπε η καφετιέρα, και το κουτάλι γέμισε ανησυχία ότι θα του έπαιρναν τη δουλειά. "Όχι ο μεγάλος μας νικητής είναι το κουταλάκι που από σήμερα θα αλλάξει τρόπους!", είπαν όλα μαζί τα σκεύη και ασημικά, και ζήτησαν και από τους δυο να κρατήσουν τους παλιούς τους ρόλους στο νοικοκυριό.
Και έτσι το καλό μας κουταλάκι έμαθε από εκείνη τη μέρα να τρώει τη σούπα σωστά. Με αργές κινήσεις, προσεκτικά και χωρίς να λερώνει τα πάντα, και όχι λαίμαργα, βιαστικά και απρόσεκτα όπως έκανε ως τότε.
