MΙΑ ΜΠΙΖΟΥΤΙΕΡΑ κάποτε σε ένα σπίτι είχε μεγάλη περηφάνεια για τη συλλογή κοσμημάτων που της είχε εμπιστευτεί η νοικοκυρά. "Όσο πιο καθαρή η πέτρα, τόσο μεγαλύτερη η αξία του κομματιού", έλεγε για τα κοσμήματα που έπεφταν στα χέρια της και περνούσε ώρες ατελείωτες μελετώντας τα και κοιτάζοντάς τα στο φως για να εκτιμήσει την πραγματική τους αξία. Τα άλλα σκεύη και ασημικά του σπιτιού πάλι τα θεωρούσαν όλα αυτά κουταμάρες, αφού στα μάτια τους όλα τα κοσμήματα ήταν απλά... «πέτρες».
Έτσι μια μέρα, σκέφτηκαν να βάλουν την μπιζουτιέρα σε δοκιμασία. "Δείξε μας ένα κόσμημα που να αξίζει πραγματικά!", της είπαν γεμάτα ενθουσιασμό, και μαζεύτηκαν τριγύρω της. Η μπιζουτιέρα που αγαπούσε πολύ τα κοσμήματα δεν έχασε την ευκαιρία.
Πρώτο λοιπόν τους έδειξε ένα πανέμορφο μενταγιόν του οποίου η αλυσίδα ήταν ολόχρυση και στο κέντρο είχε ένα φανταχτερό πράσινο σμαράγδι. Το είχε κάνει δώρο στη νοικοκυρά ο άντρας της, ο οποίος ήταν ναυτικός και γύριζε με τα καράβια όλο τον κόσμο, μόλις γύρισε από το πρώτο του ταξίδι στην Ινδία. "Η αξία του υπολογίζεται στις εκατοντάδες", είπε στα σκεύη και ασημικά η μπιζουτιέρα, όμως αυτά δεν εντυπωσιάστηκαν.
Έπειτα σκέφτηκε να τους δείξει ένα αστραφτερό σετ από ολόχρυσα σκουλαρίκια με κόκκινα ρουμπίνια, τα οποία είχε κάνει δώρο ο άντρας στη νοικοκυρά του σπιτιού όταν γύρισε από ταξίδι στην Ασία. "Η αξία τους υπολογίζεται στις χιλιάδες", τους είπε αυτή, όμως και πάλι τα σκεύη και ασημικά δεν έδειχναν να εντυπωσιάζονται καθόλου, αφού και πάλι τα ρουμπίνια τους φάνηκαν σαν πέτρες.
"Δείτε κι αυτό!", τους είπε, και έβγαλε ένα γυαλιστερό κολιέ του οποίου οι χάντρες ήταν φτιαγμένες από ζαφείρι διαφόρων χρωμάτων: από γαλάζιο και καστανό, μέχρι πράσινο, κίτρινο ή πορτοκαλί. Αυτό το είχε κάνει δώρο ο άντρας της νοικοκυράς όταν γύρισε από μακρινό ταξίδι στην Αυστραλία. "Η αξία του υπολογίζεται στα εκατομμύρια", τους είπε η μπιζουτιέρα, όμως πάλι τα άλλα σκεύη και ασημικά δεν εντυπωσιάστηκαν καθόλου.
Τέλος, και αφού με ό,τι τους έδειξε ως τώρα δεν κατάφερε να τα εντυπωσιάσει, η μπιζουτιέρα τους έδειξε μια συλλογή από πανάκριβα διαμάντια: άλλα ήταν διάφανα σαν το νερό, και άλλα είχαν τα χρώματα του ουράνιου τόξου. Αυτά τα είχε φέρει ο άντρας της νοικοκυράς από την Αφρική, όταν μετά από χρόνια ολόκληρα που γυρνούσε τον κόσμο με τα καράβια, αποφάσισε να πάρει σύνταξη. "Η αξία τους υπολογίζεται στα δισεκαττομύρια", τους είπε η μπιζουτιέρα όμως και την τελευταία φορά τα άλλα σκεύη και ασημικά δεν εντυπωσιάστηκαν καθόλου.
Τότε μπήκε η νοικοκυρά στο δωμάτιο, η οποία μόλις είδε τα κοσμήματά της έξω από την μπιζουτιέρα έτρεξε να τα συμμαζέψει. Το μάτι της όμως έπεσε πάνω σε ένα ξεχασμένο δαχτυλίδι, το οποίο δεν είχε πάνω του ούτε σμαράγδια, ούτε ζαφείρια και διαμάντια, μα ούτε και από καθαρό χρυσάφι ήταν όπως τα άλλα κοσμήματα. "Η αξία του υπολογίζεται στις δεκάδες...", είπε η μπιζουτιέρα στα άλλα σκεύη και ασημικά, αυτή τη φορά χωρίς να προσπαθεί καθόλου να τα εντυπωσιάσει.
"Η καλή μου βέρα...!", αναφώνησε η νοικοκυρά, και δάκρυσε από συγκίνηση καθώς την κοίταξε στο φως του ηλίου. "Η αξία της είναι ανεκτίμητη, αφού μου τη χάρισε ο άντρας μου τη μέρα που παντρευτήκαμε", εξήγησε στα σκεύη και ασημικά που την κοιτούσαν με απορία, και έπειτα τους είπε την ιστορία για το πως παντρεύτηκε με τον άντρα της όταν και οι δυο τους ήταν πάμπτωχοι. Και έτσι κατάλαβαν πως είχαν να κάνουν με ένα πραγματικά πολύτιμο κόσμημα, που σαν αυτό δε θα έβρισκε άλλο η νοικοκυρά σε όποια χώρα του κόσμου κι αν έψαχνε.
